Ik werk bijna om de hoek van Ikea Anderlecht, dus wanneer ik iets nodig heb of plots verschrikkelijk veel zin in Zweedse balletjes voor de lunch is het slechts 5 minuutjes rijden (rode lichten inbegrepen).
Deze middag ging ik dus gezwind op weg: ik had hun laptopkussen nodig en ook een pak servetten en een mooie opbergdoos om mijn gedroogde bruidsboeket veilig in op te bergen. Het werd een middag met hoogtepunten en dieptepunten…
Bij het aankomen kwam de eerste frustratie al de kop opsteken. Met mijn dikke buik parkeer ik me netjes op een vrije parkeerplaats en doe wel mijn best om zo dicht mogelijk bij de ingang te parkeren. Plots zie ik een grote dikke auto gezwind voorbijrijden en zich parkeren op de plaatsen voorbehouden voor grote gezinnen. 2 yups stappen uit en haasten zich naar het Ikea-restaurant. Bij het rondkijken op de parking merk ik het meteen: dinsdagmiddag, dus de meeste kinderen op school, maar bijna alle parkeerplaatsen voor grote gezinnen en de meeste parkeerplaatsen voor gehandicapten zijn bezet. Allemaal mensen alleen of met 2 in de auto voor wie 5 meter verder stappen er echt wel te veel aan is…
Vastbesloten me er niet te veel van aan te trekken ga ik naar binnen, eerst een hapje eten. Er was vrij veel volk, maar zoals steeds ging het lekker snel. Aan de kassa werd ik zoals gewoonlijk gezwind voorbijgestoken, maar daar trok ik me ook niet te veel van aan.
De tweede frustratie kwam er tijdens het lunchen. Het is en blijft een self-service restaurant: je neemt een dienblad, vult het, betaalt, gaat ermee naar je tafel, eet en nadien ruim je af. Maar blijkbaar geldt dat niet voor iedereen. In de overvolle ruimte waren er een aantal tafeltjes waar niemand zat, maar die wel vol dienbladen met leeggegeten borden stonden. Tijdens het eten zag ik nog 2 keer mensen opstaan en ostenatief hun dienblad achterlaten. De eerste tafel vlak naast me, de 2 yups waar ik het eerder over had dan nog, de tweede tafel die ernaast, 2 jonge dames, ik schat ze een jaar of 25, die nog boos keken toen sommige mensen hen aanstaarden wegens hun gedrag. Ben ik dan zo strikt opgevoed of word ik oud?
In elk geval liet ik het zo, gaf het goede voorbeeld en zette mijn dienblad netjes in de afruimkarren en schuimde de winkel af naar mijn benodigdheden. En toen begon het kassa-avontuur. Omdat ik maar 3 dingen had ging ik recht naar de self-scan kassa’s en wachtte netjes in de rij. Net toen het bijna aan mij was kwam er een vrouw aangestapt, luid aan haar man verkondigend dat dit een self-scan kassa was, liep me bijna omver en wilde de net vrijgekomen kassa inpalmen.
Maar toen kreeg ik hulp: de bediende die het correct gebruik van de kassa’s controleert hield haar tegen en stuurde haar terug. Genoeg is toch wel genoeg hé?
Bij het buitenrijden van de parking werd ik nog bijna geramd door een 4×4-achtige wagen die het nodig vond om in de bocht beide rijstroken in te nemen. De laatste frustratie voor vanmiddag.
Weet je, ik ga dolgraag naar Ikea: ze hebben leuke spulletjes (zeker voor kinderen), je kan er een hoop inspiratie opdoen en lekker goedkoop eten. Maar kunnen we echt niet aan al die ongemanierde mensen vragen om gewoon thuis te blijven?
