Dat doet wat met een kind. Ongelofelijk de veranderingen die we al bij Manon zien na die luttele dagen.
De eerste dag waren er wat traantjes, tegen dag 2 was er alleen nog wat gezaag of mama toch niet bleef. Tegen woensdag werd er naar mij gezwaaid.
Want op school gebeuren er spannende dingen!
– Op maandag is het waterdag, er wordt enkel water gedronken. Maar er werd ook geschilderd!
– Op dinsdag is ze gevallen, niet al te erg maar voldoende om sensatie te maken. Oh en de juf ontdekte dat ze eigenlijk een taterwater is. En ze hebben een boerderij met diertjes om mee te spelen!
– Op woensdag is er turnles. Manon mocht voor het eerst op de grote schoolbus, want de turnles gaat door in de sporthal en die is te ver om naartoe te wandelen!
– Op donderdag kreeg ze haar symbooltje toegekend: Manon is een kipje. Ze kakelt dus echt veel blijkbaar… Er werd weer geschilderd want er hing verf tussen haar vingernagels en ook een beetje op haar sok. Iets van een potje dat rood moest.
Intussen spreekt ze bijna met volzinnen in plaats van korte zinnetjes, spreekt ze heel duidelijk over ik of jij in plaats van Manon of mama, kent ze een aantal kleurtjes bij naam en kan ze met zichzelf geen weg van vermoeidheid eens de dag gedaan is. Ik kan haar zelfs niet wakker houden tot thuis, waarna het dus drama is om haar nog een half uurtje te laten slapen. Eens dat dutje gedaan is het wel veel beter, gelukkig.
Benieuwd welke avonturen ze morgen beleefd heeft!