Ik maakte een deal met de echtgenoot: Hij mocht naar Tomorrowland (indien hij aan ticket geraakte, maar dat kwam uiteindelijk in orde), maar ik moest niet mee. Omgekeerd mocht ik naar Graspop en hij moest niet mee. Toen hij dus eindelijk zijn ticket voor Tomorrowland bevestigd zag bestelde ik rustig een ticket voor Graspop, daar geen drama’s van op een uur uitverkocht te zijn.
Zaterdagmorgen dus wat slaapgerief en extra kledij in de auto gegooid, een vriendin opgepikt en richting Dessel gereden. Op een 20-tal minuutjes van het festivalterrein hielden we even halt bij de ouders van een andere vriendin: hun tuin was ter beschikking om te kamperen. Dan richting Dessel, waar we gebruik maakten van een makeshift parkeerweide van een buurtbewoner. 5€ betalen voor de hele dag, maar wel lekker dichtbij en niet aanschuiven voor het wegrijden. Ik ben een luxefestivalganger 😉
Mijn innerlijke geek was ook weer happy: de fameuze armbandjes uitgerust met NFC tags om via draaipoortjes binnen te gaan, awesome 🙂 veel controleposten trouwens, en ook duidlijke aanwezigheid van de politie, taferelen zoals vorig jaar moesten vermeden worden (massa zakkenrollers).
We kwamen net op tijd aan om Powerwolf te zien op Mainstage 2. De zanger van deze groep was ooit operazanger, en dat merk je wel aan zijn stemtechniek en de kracht waarmee hij zingt. Daarna luisterden we naar Skillet, een Christian Metal groep, maar dat wil niets zeggen. Heerlijke rock en fijn entertainment dat we volgden op ons picknickdekentje.
Daarna deden we een rondje op de markt om net op tijd te zijn voor Walls of Jericho, met frontvrouw Candace Kucsulain. We bleven niet voor de hele set, want ik wilde absoluut Eluveiti zien: folk-metal! Heerlijke combinatie van de klassieke metal instrumenten met doedelzak, whistle, viool en draailier. Toevallig een optreden in tent wanneer de eerste échte bui van de dag zich aanmeldde, perfect dus! Alleen jammer dat W.A.S.P. zo luid speelde dat de ritmes van Eluveitie soms overstemd werden. Een tweede rondje op de markt later was ik een ring en een leuk hoedje rijker, en na wat te eten installeerden we ons definitief voor de laatste 3 acts die we niet wilden missen: Alter Bridge, Limp Bizkit en Volbeat. Ik was wat teleurgesteld in de set van Limp Bizkit, die met geluidsproblemen te kampen had (wegvallende microfoon), wat gelukkig ruimschoots goedgemaakt werd door de laatste 5 nummers. Volbeat was gewoon een weide vol ambiance en een kwalitatief hoogstaande set, met de nodige pyrotechnics 🙂 De zachte regen deerde niet, en het was een fijne afsluiter voor mijn festivaldagje!
En nu ben ik terug aan het werk, met stijve nek en rug en een pijnlijke knie. We zullen het op de luchtvochtigheid steken, ahem.
(Klein detail: het hoedje blijft perfect zitten, zelfs bij het headbangen)
