Deze week is de Vlaamse week tegen pesten, om pesten onder de aandacht te brengen, bespreekbaar te maken.
Ik denk dat niemand ooit zal zeggen dat de tijd tussen 8 en 18 jaar de gelukkigste van hun leven was. Naar wat ik hoor begint het échte pesten vaak rond het 3de studiejaar. Ook ik zag toen de eerste echte “kliekjes” die gevormd werden in de klas. Tegen 5 en 6 kreeg ik regelmatig rake opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd, meestal gericht op mijn toen nogal uit de kluiten gewassen en scheve tanden. Een beugel verhielp dat tussen mijn 13 en 15, maar het blijft in mijn geheugen gegrift staan. “Dat is een hele mooie klasfoto, alleen jammer dat jouw scheve tanden hem helemaal verpesten.” Ik heb er nog steeds een hekel aan wanneer ik op de foto moet. Selfies ga je van mij uiterst zelden zien.
Ik heb gelukkig nooit moeten lijden onder echt structureel gepest, maar een zeer goede vriend van ons wel. En ik weet zeker dat hij niet alleen leed onder het pesten, maar ook onder de schaamte die ervoor zorgde dat hij het toen zelfs aan zijn beste vrienden nooit durfde te vertellen. En het meest hallucinante aan de zaak is: de pesters zien dat helemaal zo niet! Wanneer je deze mensen als volwassene terug ontmoet, bijvoorbeeld op een reunie, zijn ze vlot, joviaal, alsof er nooit iets aan de hand is geweest. Alsof het een niemandalletjes was. Dat was toch maar wat kinds gerollebol? Een niemandalletje dat sommige mensen tot depressie en zelfs zelfmoord brengt.
Dat is 20 jaar geleden. Toen kwamen we thuis, trokken we de deur achter ons dicht en was het op zijn minst voorbij tot de volgende (school)dag. Nu zijn er nog de verschillende sociale media, het internet waar de kinderen op moeten om documentatie te zoeken, en waar ze opnieuw ermee geconfronteerd worden. Het pesten dringt hun échte persoonlijke levenssfeer binnen.
Daarom dat het onze taak is, of we nu gepest werden in onze kindertijd of niet, om de generatie die wij opvoeden of gaan opvoeden er tijdig op te wijzen wat de gevolgen kunnen zijn van hun daden. Van kleinsaf onze kinderen leren dat zij de verantwoordelijkheid dragen over hun beslissingen en gedrag kan voor de toekomstige generaties een wereld van verschil geven.
Acties zoals deze binnen en buiten de school geven de voorzet. Aan ons om het af te maken. En deze of deze helpen daarbij!
