Voor de verbouwing werd een raam op de overloop uitgebroken. Lang verhaal, maar het was de oorzaak van menig lek in ons dak, dus dit moest absoluut aangepakt. Dit wil zeggen dat er nu een stuk kale muur is met een plank erin genageld (raam is in bestelling). De muur was voorheen bekleed met die typische jaren 80 houten latten. Bij het afbreken werd snel duidelijk waarom deze valse muur er is: het plakwerk is in zeer slechte staat. Dit gaan we dus aanpakken, maar eerst moet dat nieuwe raam erin.
Manon is zich zeer bewust van wie de schuldige is van de kapotte muur: papa! Elke keer dat we erlangs moeten, wat dus voor en na elk dutje is, krijgen we een uitroep te horen: “Oh! Papa kapot gemaakt!” Ik stel haar sussend gerust: “Ja, papa heeft het kapot gemaakt, maar hij gaat het ook terug repareren hoor, het zal terug mooi worden.” Dan knikt ze heel serieus en stelt: “Ja, papa maken. En rap! Pas maar op!”.
Wanneer de aannemer aan het werk is met een slijpschijf of boor, krijgen we steevast te horen: “Oh! De meneertjes make lawaai met een groot machien!”, als een er steengruis valt is ze gechoqueerd: “Oh! Allemaal kapot! Aiaiaiaiai!”.
Sindsdien is ze bezeten van machinerie: elke bobcat, kraan, betonmolen, enzovoort wordt bewonderend bekeken en met een stemmetje dat duidelijk onder de indruk is aangewezen. “Ooooh, grooooote machiiiieeen!”
Kinderpraat, het is echt zalig 🙂