Toen we ons huis kochten was er al centrale verwarming op stookolie. De ketel en brander dateerden van 1997, dus geen reden om er iets aan te veranderen. Het was wel een aanpassing voor ons: in de respectievelijke ouderlijke woningen was er centrale verwarming op aardgas. Nu ja bij mijn ouders was er eerst verwarming met elektrische cumulatoren, een ervaring die me leerde dat ik dat NOOIT meer wil. Toen we gingen samenwonen was er op ons appartemenent een aparte boiler op aardgas.
Het letten op het niveau van de mazouttank was een aanpassing. Om nog te zwijgen van het opzij leggen van de nodige fondsen om elke zoveel maand 2000 liter mazout te laten leveren. Meer dan eens zaten we plots in een koud huis zonder warm water. Lang leve onze houtkachel op zo’n momenten.
Maar toen viel de brander in panne. De offerte voor reparatie was niet mals. Op tv was er die wollige reclame voor aardgas. Aardgas ligt in de straat. Ik snap nog altijd niet waarom dit huis niet was aangesloten. In elk geval gebeurde er gisteren dit:
En vandaag gebeurde er dit:
En binnen een paar weken wordt een nieuwe ketel geplaatst. Zullen wij dan ook wakker worden in een huis dat helemaal van wollig breisel is gemaakt?