Eén keer per jaar mag mijn man zijn innerlijk kind volledig laten gaan. Maar dan echt wel volledig hé.
Eén keer per jaar houd hij een LAN party. Een bende volwassen mannen die een weekend lang computerspelletjes spelen tegen elkaar, met andere woorden elkaar steeds weer opnieuw uitmoorden. Toen we nog op een appartement woonden waren ze met 4, nu de zolder afgewerkt is en er dus ruimte zat is waren ze op topmomenten met 7. Grote kleine kinderen die gebiologeerd naar hun scherm staarden. De enige geluiden die te horen waren het gezoem van de ventilatoren van de pc’s, het blazen van de kleine airco en nerveus geklik, af en toe doorspekt met een “NEEEE!”, “Ow fuck!”, of andere uitroep om een dood aan te kondigen.
Nu Star Craft 2 eindelijk gereleased werd (ze hebben er maar 15 jaar over gedaan) was dat dus het perfecte excuus en zijn ze erin gevlogen. Donderdagavond werden de pc’s geïnstalleerd, vanaf vrijdagnamiddag speelden ze erop los.
Wat doen de vrouwtjes dan intussen? Chick flicks kijken natuurlijk! Zijn de revue gepasseerd: Dr. Horrible’s Sing Along Blog, Seven Brides for Seven Brothers, Mama Mia!, The Secret of NIMH en de miniserie Pride & Prejudice (de versie met Colin Firth). Gezellig lachen en meezingen geblazen!
O ja, en we maakten ook een kaastaart.
oh nom nom nom voor de kaastaart!
En nog maar eens ongelofelijk veel merci voor je gastvrijheid en je geduld. Ja bloos maar. 😉
Praat ook eens met je ventje, want hij sprak ervan om dit halfjaarlijks te doen… ohnoez! 😉
I know… en de plannen worden concreter indien er aan een paar voorwaarden voldaan wordt.