Voila se, we zijn terug aan het werk na een heerlijk uitgebreid weekend.
Zoals elk jaar tijdens het Pinksterweekend was er nu ook weer het dansfestival Damada in Coulans-sur-Gée, in het hartje van de Berry streek waar de bourrée ontstond.
Inschrijven voor dit festival is een must, de plaatsen zijn beperkt en het wordt bewust kleinschalig gehouden. Ook warme maaltijden moeten gereserveerd worden en zijn hun prijs wel meer dan waard. De dansvloeren zijn er ongelofelijk goed (Boombalfestival kan daar nog een hoop van leren!): 1 dansvloer in de polyvalente ruimte / theaterzaal die half uit parket half uit gepolijste arduinsteen bestaat, 1 dansvloer in tent die ongeveer dezelfde kwaliteit heeft als de danstempels op Boombalfestival en 1 dansvloer in tent met gelakt en geboend parket! *bliss*
Dit jaar vierde het festival zijn 10de verjaardag. Een fijne gelegenheid om wat extra registers open te trekken.
Dus had ik vrijdag gezellig verlof genomen om zeker op tijd de rit van 540 km te kunnen aanvangen. Eerst de dochter ingepakt en bij mamy en papy geïnstalleerd, dan snel terug om last minute mijn eigen koffer te pakken, de auto vol te proppen met tent, bagage van 3 personen, overlevingspakketten, slaapzakken en muziekinstrumenten en we waren op weg.
Het weer werd er steeds beter op en tegen half 7 begonnen we de tent op te zetten op het plaatselijke voetbalveld dat dienst doet als tijdelijke camping.
De eerste avond deden we het toch maar rustig aan: eerst gaan tafelen met de heerlijke huiswijn, de eerste bals waren al in volle gang, en dan rustig even genieten van Place des Miracles, Blauzann en ten slotte de niet te missen Toon en Pascale, oftewel Naragonia. Tegen half twee ‘s ochtends gaf ik er toch maar de brui aan, kon mijn ogen nog amper open houden en er stonden nog 2 festivaldagen op het programma!
Dag 2 van het festival was lekker warm maar winderig zoals gewoonlijk. We hadden wel interesse in de workshops Zweedse dans en ook de workshop zang om op te dansen. Maar Zweedse dans betekent blijkbaar standaard Polska dus sloegen we die snel over, en de zangworkshop bracht me ook niets nieuws bij. Tegen de middag trokken we dus naar de bar in het dorp om rustig in het warme weer te genieten van een pastis als aperitief.
In de namiddag nam ik deel aan de workshop dansen uit het zuidwesten van Frankrijk, maar ook hier was ik maar de helft van de tijd aanwezig aangezien ik de Carnaval de Lanz enkel hoefde op te frissen. Dus ging ik daarna terug naar de camping om wat te oefenen op mijn draailier (volgende week examen!) en een dutje te doen in de stralende zon.
Om 18u30 was iedereen present op het centrale plein: de organisatie trakteerde het aperitief en deelde bekers rosé uit aan de aanwezigen, vergezeld van verschillende soorten hapjes die gretig naar binnen gespeeld werden.
Na het avondeten was het enkel nog puur genieten: Rue Pascale, Hot Griselda, Accordzéam en het bed in rond een uur of 2.
Zondagochtend was al een pak moeilijker, maar de workshops tango en luisteren naar muziek in de dans spraken me niet aan, dus bleven we vrij lang op de camping rondhangen. Om 12u15 waren we wel present in de theaterzaal voor een prachtig intiem concert door Eric Thézé op piano en Wendy Wouters op basblokfluit. Na de middag werd de workshop Zweedse dans gewoon herhaald en de workshop tangurka werd ons afgeraden door de animator, onze vroegere dansleraar. Ook de workshops Cubaanse salsa en Indische dans spraken ons niet echt aan, dus trokken we in de namiddag terug naar de bar in het dorp waar de deelnemers van de verschillende muziekstages hun aangeleerde melodietjes ten berde brachten. En aangezien het toch al bijna avond was bleven we daar maar plakken met nog een lekker aperitiefje tot het avondeten geserveerd werd.
Het avondprogramma was een beetje rommelig, en het was verschrikkelijk druk op de verschillende dansvloeren, dus dansten we wat, speelden we tussendoor een spelletje en een paar flessen cider en toen de dansvloeren wat leger werden vlogen we er nog een laatste keer in. Er was namelijk nog een kort “bal occitan” waar ik de Carnaval de Lanz, Fandango en Arin-Arin kon dansen en nog een leuke eenvoudige bourrée snel aanleerde.
Toen was de pijp uit.
Op de camping lagen we nog wat naar de prachtige sterrenhemel te staren voor we voor de laatste keer in de tent kropen.
Volgend jaar zal Damada veranderen van formule. De organisatie verschuift en vindt dat er na 10 jaar ruimte is voor verandering. Ze beloven wel deze verandering in samenspraak te doen met de festivalbezoekers, dus ik ben benieuwd wanneer er meer informatie zal verschijnen op de website.