Gavotte.
Dromen.
Zweven.
En dan nog eens als bis.
Bedankt Elise voor de link naar dit filmpje, zo kunnen onze lezers alvast meeluisteren. Enkel jammer van de volgepropte claustrofobische dansvloer in danstempel 2, waardoor ik enkel bij de bis ging mee zweven.
Se lever avant la sonnerie du réveil et
Prendre le petit déjeuner à moitié en sommeil
Rattraper le temps, le temps qui court
Surtout ne pas tarder
Etre coincé dans les embouteillages et
Mon dieu, tout le temps perdu,
Tous ces gaspillages.
Rattraper le temps, le temps qui court
Qui s’enfuit pour toujours
Mais demain j’aurais toute la journée
Pour ne rien faire, juste un peu traîner
Ah, si je pouvais, un p’tit moment,
Ne pas me souvenir de l’heure et du temps
La tête farcie de listes interminables
Tout en gardant aux lêvres un sourire aimable
Rattraper le temps, le temps qui court
Surtout ne pas tarder
Et’ tiraillé de tous côtés
Ne pas trainer
S’ demander à quoi bon?
Se laisser absorber
Rattraper le temps, le temps qui court
Qui s’enfuit pour toujours
Mais demain j’aurais toute la journée
Pour ne rien faire juste un peu trainer
Ah, si je pouvais, un p’tit moment,
Ne pas me souvenir de l’heure et du temps
Mais demain j’aurais toute la journée,
Pour ne rien faire juste un peu trainer
Ah, si je pouvais, un p’tit moment,
Ne pas me souvenir de l’heure et du temps
Mais demain j’aurais toute la journée,
Pour ne rien faire juste un peu trainer
Ah, si je pouvais, un p’tit moment,
Ne pas me souvenir de l’heure et du temps
Se lever avant la sonnerie du réveil et
Prendre le petit déjeuner à moitié en sommeil
Rattraper le temps, le temps qui court
Surtout ne pas tarder
Etre coincé dans les embouteillages et
Mon dieu, tout le temps perdu,
Tous ces gaspillages.
Rattraper le temps, le temps qui court
Qui s’enfuit pour toujours
Mais demain j’aurais toute la journée
Pour ne rien faire, juste un peu traîner
Ah, si je pouvais un p’tit moment
Ne pas me souvenir de l’heure et du temps…
Voor wie het zich afvraagt: heerlijke wals in afwisselend 8 tijden en 5 tijden…
Vanavond heb ik een babysit. Niet laat, want Manon kan er niet blijven slapen, maar laat genoeg om nog heel even te gaan genieten. Vanavond ga ik nog even naar de Gentse Feesten. Nog eens naar het Baudelopark. Om 18u30 moet ik er zijn, dat zou moeten lukken. Om 18u30 is er namelijk Boombal Intiem met Naragonia. Zij speelden live onze openingsdans op ons trouwfeest: Calimero. En ze zullen het vast en zeker ook nu weer spelen. Een eenvoudig maar vrolijk deuntje, Pascale kon het zelf niet geloven dat we haar nummertje verkozen boven al hun andere nummers. Ik zie ze nog in romantische vreugdetranen staan met haar accordeon toen onze openingsdans eindigde.
Maar vanavond spelen ze dus. Op de circusvloer in het Baudelopark. Om 18u30. Het moet droog blijven. Het zal droog blijven! Ik wil er zoals zo vaak op hun muziek wegdromen, me met de ogen dicht laten gaan in de sterke handen van een danspartner die ik blindelings kan vertrouwen en walsen (in 5 alsjeblieft dankuwel, of in 8, dat mag ook), mazurka’s dansen en even gek doen tijdens een scottish. Tijdens jigs of tovercirkels zal je me aan de rand van het podium kunnen vinden, starend naar Toon en Pascale, kijken hoe hun vingers een magisch spel spelen, zien hoe ze perfect op elkaar ingespeeld zijn, terug goestig krijgen om mijn traverso vast te pakken en eindelijk eens de halve noten te leren spelen zodat ik die melodietjes uit hun deuntjesboek kan leren spelen. Ik dans geen jigs of tovercirkels meer, een verhaal met een gebroken/gebarsten/gekneusde teen, maar het geeft me de gelegenheid nog eens te staren naar die mensen voor wie hun instrument een verlengstuk van zichzelf is geworden. Mensen die als het ware pas écht heel worden met hun instrument in de hand.
U komt toch ook? ‘t Is in het Baudelo te doen.
Voila se, we zijn terug aan het werk na een heerlijk uitgebreid weekend.
Zoals elk jaar tijdens het Pinksterweekend was er nu ook weer het dansfestival Damada in Coulans-sur-Gée, in het hartje van de Berry streek waar de bourrée ontstond.
Inschrijven voor dit festival is een must, de plaatsen zijn beperkt en het wordt bewust kleinschalig gehouden. Ook warme maaltijden moeten gereserveerd worden en zijn hun prijs wel meer dan waard. De dansvloeren zijn er ongelofelijk goed (Boombalfestival kan daar nog een hoop van leren!): 1 dansvloer in de polyvalente ruimte / theaterzaal die half uit parket half uit gepolijste arduinsteen bestaat, 1 dansvloer in tent die ongeveer dezelfde kwaliteit heeft als de danstempels op Boombalfestival en 1 dansvloer in tent met gelakt en geboend parket! *bliss*
Dit jaar vierde het festival zijn 10de verjaardag. Een fijne gelegenheid om wat extra registers open te trekken.
Dus had ik vrijdag gezellig verlof genomen om zeker op tijd de rit van 540 km te kunnen aanvangen. Eerst de dochter ingepakt en bij mamy en papy geïnstalleerd, dan snel terug om last minute mijn eigen koffer te pakken, de auto vol te proppen met tent, bagage van 3 personen, overlevingspakketten, slaapzakken en muziekinstrumenten en we waren op weg.
Het weer werd er steeds beter op en tegen half 7 begonnen we de tent op te zetten op het plaatselijke voetbalveld dat dienst doet als tijdelijke camping.
De eerste avond deden we het toch maar rustig aan: eerst gaan tafelen met de heerlijke huiswijn, de eerste bals waren al in volle gang, en dan rustig even genieten van Place des Miracles, Blauzann en ten slotte de niet te missen Toon en Pascale, oftewel Naragonia. Tegen half twee ‘s ochtends gaf ik er toch maar de brui aan, kon mijn ogen nog amper open houden en er stonden nog 2 festivaldagen op het programma!
Dag 2 van het festival was lekker warm maar winderig zoals gewoonlijk. We hadden wel interesse in de workshops Zweedse dans en ook de workshop zang om op te dansen. Maar Zweedse dans betekent blijkbaar standaard Polska dus sloegen we die snel over, en de zangworkshop bracht me ook niets nieuws bij. Tegen de middag trokken we dus naar de bar in het dorp om rustig in het warme weer te genieten van een pastis als aperitief.
In de namiddag nam ik deel aan de workshop dansen uit het zuidwesten van Frankrijk, maar ook hier was ik maar de helft van de tijd aanwezig aangezien ik de Carnaval de Lanz enkel hoefde op te frissen. Dus ging ik daarna terug naar de camping om wat te oefenen op mijn draailier (volgende week examen!) en een dutje te doen in de stralende zon.
Om 18u30 was iedereen present op het centrale plein: de organisatie trakteerde het aperitief en deelde bekers rosé uit aan de aanwezigen, vergezeld van verschillende soorten hapjes die gretig naar binnen gespeeld werden.
Na het avondeten was het enkel nog puur genieten: Rue Pascale, Hot Griselda, Accordzéam en het bed in rond een uur of 2.
Zondagochtend was al een pak moeilijker, maar de workshops tango en luisteren naar muziek in de dans spraken me niet aan, dus bleven we vrij lang op de camping rondhangen. Om 12u15 waren we wel present in de theaterzaal voor een prachtig intiem concert door Eric Thézé op piano en Wendy Wouters op basblokfluit. Na de middag werd de workshop Zweedse dans gewoon herhaald en de workshop tangurka werd ons afgeraden door de animator, onze vroegere dansleraar. Ook de workshops Cubaanse salsa en Indische dans spraken ons niet echt aan, dus trokken we in de namiddag terug naar de bar in het dorp waar de deelnemers van de verschillende muziekstages hun aangeleerde melodietjes ten berde brachten. En aangezien het toch al bijna avond was bleven we daar maar plakken met nog een lekker aperitiefje tot het avondeten geserveerd werd.
Het avondprogramma was een beetje rommelig, en het was verschrikkelijk druk op de verschillende dansvloeren, dus dansten we wat, speelden we tussendoor een spelletje en een paar flessen cider en toen de dansvloeren wat leger werden vlogen we er nog een laatste keer in. Er was namelijk nog een kort “bal occitan” waar ik de Carnaval de Lanz, Fandango en Arin-Arin kon dansen en nog een leuke eenvoudige bourrée snel aanleerde.
Toen was de pijp uit.
Op de camping lagen we nog wat naar de prachtige sterrenhemel te staren voor we voor de laatste keer in de tent kropen.
Volgend jaar zal Damada veranderen van formule. De organisatie verschuift en vindt dat er na 10 jaar ruimte is voor verandering. Ze beloven wel deze verandering in samenspraak te doen met de festivalbezoekers, dus ik ben benieuwd wanneer er meer informatie zal verschijnen op de website.
Na een (veel te lange) rustpauze was het gisteren eindelijk nog eens zo ver: we trokken naar Borgerhout om in Casa de Carmen te genieten van het bal ter gelegenheid van de start van de danslessen van Frisse Folk. Die danslessen heb ik al van voor het begin van mijn zwangerschap achter de rug: we waren begonnen op niveau 2 bij de Boombal danslessen, dan doorgegroeid naar niveau 3B bij Frisse Folk waarvan de lessen gegeven werden door bezieler Koen D’Hondt en dan naar niveau 4 gekatapulteerd. Dit niveau (het hoogste) hebben we herhaald tot aan de zwangerschap, wanneer het duidelijk werd dat er niet zo veel meer te leren viel en er een hele hoop nieuwe mensen eraan begonnen, wat voor ons een hoop herhaling zou betekenen.
Niettemin zijn we dol op de intieme bals die Koen organiseert om een lessenreeks te beginnen. En deze keer met het neusje van de zalm: Naragonia
Toon en Pascale speelden op onze vraag de openingsdans van ons huwelijksfeest, het mooie Calimero dat Pascale componeerde, een hanter-dro die we als onregelmatige scottish dansten. Het is dus telkens weer een leuk weerzien. Zeker aangezien we uiteindelijk toch besloten Manon mee te nemen. Pascale was verrukt om de baby te zien, en haar buikje is intussen ook mooi bol.
Het geluid in Casa de Carmen was echter een probleem. De kabels waren wel aangesloten maar er was precies toch iets dat maar niet wilde lukken. Daarom werd mijn ventje snel ingeschakeld om de knopjes te hanteren en na wat knoeiwerk met de lastige installatie werd het concert/bal een typisch romantisch Naragonia moment met mooi geluid en schuifelende voeten.
Er was echter ook iets te vieren: de CD voorstelling! En tot ons groot geluk zelfs nog beter nieuws: ze hebben een tunebook uitgebracht! Hun nieuwe CD Carabal is weeral een pareltje, met de terugkeer van gastmuzikant Gregory Jolivet op zijn prachtige alto draailier en andere fijne muzikanten zoals Philip Masure en Maarten Decombel. Zoals gewoonlijk zijn de titels van de nummertjes grappig en lief en wordt de cover versierd door een beesten”paar”tje.
Het was een super gezellige avond, met een hoop mensen die we al lange tijd niet meer gezien hadden. Manon keek haar ogen uit naar de muzikanten en de langzaam voorbij draaiende dansers en viel pas naar het einde toe uitgeput in slaap.
En wij kijken al uit naar het volgende bal: Manimoen (niet toevallig ook met Toon Van Mierlo maar met 3 andere super muzikanten) in Brussel op 12 mei!
Maar daar gaan we toch een babysit voor reserveren…