2019 naar 2020

De eindejaarsfeesten zijn aangekomen. Tijd om terug te blikken en vooruit te blikken.

Het is een pijnlijk eindejaar voor mij. Vol scherpe herinneringen die mijn hart doen bloeden. Er zijn onomkeerbare dingen gebeurd vorige eindejaarsfeesten en de periode er vlak na. Dingen die mijn geloof in de mensheid extreem zwaar hebben onderuit gehaald.

En er zijn mensen rondom mij die stukje bij beetje dat geloof in de mensheid herstellen (jij daar ja, en jij, and you too!). De voorbije maanden en hopelijk ook in de maanden die nog komen. Het neemt niet weg dat het pijn doet. Verdomd veel pijn. Maar ook daar geraak ik ooit wel door. Het pad is nog niet beëindigd.

Dus maak ik om het evenwicht te vinden een lijstje van tegengewichtjes en positieve dingen in 2019, die ik meeneem naar 2020.

• mijn eigen huis
• mijn kinderen die het relatief goed doen gezien de situatie
• hard werken maar er ook de vruchten van dragen
• vrienden die mij graag zien en dat ook laten merken
• een mooi kerstboompje
• leuke plannen zoals sauna, musea en concerten

Elke keer er mij een golf van emoties overspoelt heb ik er tot nu toe doorheen kunnen zwemmen. Ook 2020 zal niet makkelijk zijn, want een aantal andere factoren zijn ook opgedoken die ik niet langer langs mij kan neerleggen. Stap voor stap. En voor ik het weet zal ook dat jaar weer voorbij gegaan zijn zeker? Zoals Kintsugi, mezelf repareren maar de barstjes mogen zichtbaar blijven. Ze maken deel uit van wat mooi is en wat ik geworden ben, ook al was ik compleet gebroken.

De tip die ik voor dit jaar wil meegeven aan mijn lieve lezers is dit: je bent niet alleen op deze wereld en je hebt een enorme invloed op de mensen rondom je. Dat is niet alleen een ongelofelijke verantwoordelijkheid om elke dag mee om te gaan, steeds bij jezelf denken wat je doet en hoe dit invloed kan hebben op een ander. Het is ook een prachtige gelegenheid om te helpen, met een oor dat echt gewoon luistert zonder oordelen, met een kleine daad, een simpel bericht, een warme knuffel, armen waar je veilig je tranen kan laten stromen. Dat doet deugd (en ook daar, je weet wie je bent, jij mooi mens!).

Ik wens van ganser harte dat nu maar ook na deze Kerstperiode ook jij zo’n mensen om je heen hebt, die af en toe, ook al is het slechts elke paar maand, zo eens een berichtje sturen van: “Hey, ça va? Ge weet, hier kan altijd een bordje extra bij he.”

2020, een mooi getal om naar te kijken, eendjes die uit vijvertjes stappen, startend aan een reis is wat ik erin zie. Een evenwichtig cijfer. Hopelijk gaat dat mooie dieper dan enkel de cijfertjes. En tot de volgende keer, nog eens echt en niet via tekst, met een warme kop thee of koffie, of zelfs iets anders, ergens op een terras. Zodat ik ook aan jou kan zeggen: dank je. Het kan misschien even duren, maar je mag mij verwachten.