Ik woon vlakbij de abdij van Affligem. Je kan wel raden wat er deze ochtend te horen was. Eerlijk gezegd maakt mij dat dus vrolijk, die kerkklokken die zo feestelijk luiden. Ik denk dan telkens aan de broeders in de abdij. Soms komen ze langs in de straat, in hun zwarte pij, te voet of wapperend op de fiets. Ze zien er altijd kalm en tevreden uit. Een schril contrast met het hectische leven buiten de abdijmuren.
Aan de andere kant is Pasen voor ons een beetje een gelegenheid om met de familie samen te komen. We gingen paaseieren rapen bij mijn ouders samen met de kinderen van mijn broer. Een levendige bedoening met veel chocolade!
Deze keer heb ik toch even moeten slikken. Mijn kleine meid gaat een weekje mee met oma en opa op verlof. Ik ga ze 9 dagen niet zien. Gelukkig is er de gsm, bellen zullen we zeker doen! Zij ziet het keihard zitten, benieuwd wat ze bij haar terugkeer allemaal zal te vertellen hebben.
Ach, die dagen zijn zo om, en zowel de grootouders als de kleine meid gaan er keihard van genieten! Dat komt allemaal goed!