Tag: peuter

2 jaar

2 jaar geleden was het zonnig. Ik zal nooit vergeten hoe het ochtendgrijs omgetoverd werd in een zonnebad toen ik van de arbeidskamer naar de bevallingskamer verhuisde. Beetje paniekerig want de gyneacologe van wacht stond geblokkeerd door een vrachtwagen die voor haar oprit parkeerde. Ze kwam uiteindelijk net op tijd. (Niet dat de vroedvrouw de klus niet had kunnen klaren, maar is toch altijd handiger, nietwaar?)

Gelukkige verjaardag mijn kleine man. Veel plezier op de crèche met de piratenbootcake die je meter voor je maakte.
image

image

Wat is er zoal gebeurd de laatste tijd?

Kleine meid haar pantoffels moesten vervangen.
image

Kleine man rolt van buik naar rug.
image

En die twee kleine prutsen kunnen zich te pletter amuseren samen op de fatboy.
image

Voor de rest is het zoeken en aanpassen om en ritme te vinden van op tijd alles klaar hebben, kindjes af te zetten, de ochtend- en avondspits trotseren… Ik heb zelfs nog geen solden gedaan (want de pantoffels stonden natuurlijk niet afgeprijsd, wat dacht u).

Maar we komen er wel, met tijd en boterhammen.

De laatste dag

Vandaag is de laatste dag voor vanalles en nog wat.

1. De laatste dag dat Manon naar de crèche gaat. Maandag begint de school. Ik voel me bijna alsof ik zelf terug naar school moet: paniekerig blijven checken of ik niets vergeet! Ik vermoed dat Manon het niet écht beseft. Allemaal nieuwe vriendjes (alle andere crèchekindjes gaan naar de dichtstbijzijnde school, maar daar hadden wij geen goed gevoel bij), een nieuwe routine, een nieuwe omgeving.
Ik testte gisteren de nieuwe oven uit en bakte cake voor de kindjes, straks pik ik nog een kleinigheid op voor de verzorgsters. Het crèche hoofdstuk wordt voor een 4-tal maanden afgesloten, daarna is het de beurt aan de buikbaby.

2. De laatste dag op het werk voor 4 maanden verlof. Mailbox uitkuisen, dingen afronden, klanten op de hoogte brengen wie hun nieuwe contactpersoon is. Ik bakte nog een extra cake voor de collega’s op mijn dienst. Het is hier de laatste tijd hectisch geweest, dus de rust zal mij goed doen, maar de zotte kuren van een aantal collega’s ga ik toch missen. Afspraak volgend jaar, en tegen dan gaat mijn bureau verhuisd zijn, het gaat raar doen.

3. Laatste dag dat ik iets afgewassen heb in de wastafel in de badkamer, mijn keuken is in die mate klaar en bruikbaar dat ik vanaf nu kan koken, bakken én afwassen zoals het hoort! Dit weekend heb ik wat hulp in huis om mijn pottenschuiven en een paar kastjes te vullen, volgende week zit ik terug met een opgeruimd en functioneel huis. Dit wil ook zeggen dat het de laatste dag is dat mijn keukenkastinhoud nog verspreid staat over 3 kamers.

Avanti!

Van peuter naar kleuter

Ik heb weer een hoop veranderingen opgemerkt waardoor het nu zeer duidelijk wordt dat kleine meid een grote meid aan het worden is.

Stap 1: dahag pampers!

Net op tijd voor de aankomst van broertje is Manon 24/7 pampervrij. Voor de zekerheid zet ik haar nog slaperig op het potje wanneer ik naar bed ga, maar ik heb (hout vasthouden) het bed nog niet moeten extra verversen!

Stap 2: ik begin te vertellen over mijn dag

Zoals gisteren toen ik haar ophaalde aan de crèche. “Mama, Fien heeft mij pijn gedaan vandaag, zo!” (Beweging alsof haar ogen er uit gekrabt worden). “Amai! Is Fien dan gestraft?” “Ja, maar ik heb ook in de hoek gestaan vandaag.” “Oh! Had jij dan Fien terug pijn gedaan?!” “Maar neeeeeee mama! Ik wilde niet opruimen!” (Geschrokken blik van “ik heb net mijn mond voorbij gepraat”) Ik kijk eens streng: “Heb je daarna braaf opgeruimd?” “Nee hoor, was al gedaan”. Ok dan…

Stap 3: ik wil echt graag naar mijn nieuwe kamer

Sinds de muren in de vroegere logeerkamer mooi roze zijn behangen gaat ze er met glinsterende oogjes staan. “Daar komt een grote bed hé mama, zoals bij oma en opa, hé mama! En daar komt de beer, hé mama, en grote bed, hé mama!”

Stap 4: ik begrijp dat ik naar school ga en daar krijg ik spullen voor die netjes op de kast wachten op de eerste schooldag

Een drinkbus, maar daar moesten de Disney prinsessen op staan. En een boterhammendoos, die van “Allo Kitty” moest het zijn. Voor de fruitjes een doosje met Dora. En het koekendoosje met de beer van de mamy werd wel aanvaard, maar kon het niet roze zijn? Binnenkort komt er een boekentas! Grote verrassing, want meter Sasa komt die brengen als “naar school cadeautje”

Stap 5: ik krijg een broertje

En trots dat ze is! In de crèche sleurt ze andere kinderen erbij om mijn buik te tonen, broertje (mijn buik) wordt gewassen, krijgt kusjes enz. Babyspeelgoed wordt uit oude dozen gehaald, gekeurd en op een aparte stapel gelegd: “voor broertje!” en de pop, die leert ook op de pot gaan.

Ik heb nu een echte kleuter in huis 🙂

Cuteness overload

Vlot voorbij die 2 jaar is ze nu, onze pruts. En we zullen het geweten hebben. “Nee” is niet meer uit de lucht te houden. Boze buien wanneer ze haar zin niet krijgt. Rollen over de vloer van razernij omdat ik 5 minuten voor patatjestijd geen koek meer wil geven. Weglopen omdat ze niet naar bed wil. Doen alsof ze me niet hoort wanneer ik haar vraag om dat stuk speelgoed uit haar mond te halen. Doen alsof ze slaapt wanneer ik na hevig en systematisch gebonk haar kamer binnenstap om te zien wat ze uitspookt in bed. Naar mij of papa slaan wanneer de wereld niet draait zoals zij dat wilt, natuurlijk gevolgd door een dramatische huilbui wanneer we strikt duidelijk maken dat we daar niet van gediend zijn. Speelgoed en puzzelstukken die door de kamer vliegen wanneer het haar niet lukt. Het is wat, zo’n kind in de peuterpuberteit.

Maar tussen die buien door krijgen we gewoonweg een cuteness overload. Wanneer ze streng een vingertje opsteekt en “Pasop hé!” uitroept naar papa wegens teveel gekriebel. Hoe ze plots woorden van 3 lettergrepen kan uitspreken: “oprapen!” “meekomen”. ‘s Avonds in de zetel plots tegen je aanleunen en zomaar out of the blue een kusje omdat je lief bent. De trotse blik en houding wanneer ze ‘s avonds de poes haar bakje eten mag geven. De snelheid waarmee ze houten puzzels maakt (hoog tijd om die echte puzzels uit de kast te halen). Wanneer ze zich wegstopt en plots tevoorschijn springt met een enthousiaste “Piep!”. Hoe ze haar rode Barba een hele dikke knuffel geeft wanneer hij gevallen is, om de bobo weg te toveren. Wanneer ze valt komt ze een kusje eisen op de pijnlijke plaats, zelfs al is die zo pijnlijk nog niet. Hoe ze bij het slapengaan absoluut van iedereen in huis een kusje moet hebben gehad, anders wordt er niet geslapen. Wanneer ze dan ‘s nachts wakker wordt en ligt te “zeuren” ga ik even kijken, en nu kan ze duidelijk maken wat het probleem is: “mondje pijn” (die hoektanden nog hé) of “tutu weg!”.
Echt waar zo’n peuter, het is nogal een gerief.

Het begint…

Ik dacht dat ik respijt had tot op de kleuterschool. Respijt tot de kleine pruts zo bijna 3 zou zijn. Ik hoopte nog op even uitstel. Maar het is al zover. Het kind is 15 maand en in het heen-en-weerboekje van de creche stond er: “Vrijdag vieren we carnaval in de creche. M mag verkleed komen als het kan.”

Mijn eerste reactie was een emokip-reactie: “Snif, mijn kleine meid wordt zo snel groot!” Mijn tweede reactie vlak daarna was: “Wat ga ik dat kind begot aantrekken?” vrijwel onmiddellijk gevolgd door de derde reactie: “WHY? Ik dacht dat ik nog een dik jaar tijd had!”

Serieus, ze beginnen er vroeg aan met allemaal die thema’s tegenwoordig. Kerstversiering doet iedereen wel, maar in februari hing de creche vol hartjes, nu dus carnaval en halloween zal dan ook wel gevierd worden. Dus ze mag meerdere keren per jaar verkleed naar de creche.
Maar zelfs de meest standaard verkleedkleren beginnen vanaf een maatje 2 jaar, en mijn gemiddeld 15-maandertje past daar dus van geen kanten in, het kind verzuipt erin.

Dus verkleden. Van een 1-jarige. Ik zal maar eens zoeken zeker?