Category: film en dergelijke

Mikeazowski

Manon is al ietsje ouder dan Boo uit Monsters Inc, maar ze heeft mijn Sully pluche ontdekt. Het monster dat monsters wegjaagt. Hij deelt die rol wel met Cavia (pluche uit den IKEA), maar die laatste dient vooral als nachtmerrievreter. Met wisselend succes, zoals u wel kunt raden. Ze heeft het wel voor monsters tegenwoordig. Ik krijg het piekfijn uitgelegd: zij doet van “raawr” en wij moeten gillen. Niet te hard, mind you, want dan doen haar oren pijn. Een gewone “aaaah!” is voldoende. Ze wandelt dan weg met een voldane glimlach op haar gezicht.

Ik heb in elk geval hartelijk gelachen met Monsters Inc. destijds. En nu komt er een prequel (waar hebben we dat nog gehoord?)

Het plot:

But this is Disney and Pixar, people! Wat kan er misgaan? De schattigste en meest hilarische dingen komen daaruit, dus kijk ik enorm uit naar deze animatiefilm die deze week in première gaat. De Vlaamse versie zal op 23 juni in première gaan.

Hier de trailer voor de nieuwsgierigen:

Ik lachte mij al te pletter met de trailer, de film wordt buikpijn denk ik dan zo 😉

Enjoy!

The Hobbit

Op specifieke aanvraag eens een filmreview. Voor wie het nog niet wist: ik ben een enorme Tolkien fan, en dat beperkt zich niet tot The Lord of the Rings en The Hobbit. Ook boeken zoals The Silmarillion, Roverandom, Farmer Giles of Ham, The Children of Húrin en een deel van de “Nagelaten Vertellingen” staan in mijn kast en verslond ik al herhaaldelijk.

Veel mensen die fan zijn van de boeken houden niet van de films, omdat ze te ver van het originele verhaal zouden af staan. Het visuele medium heeft ook zijn beperkingen en alles wat er in je verbeelding afspeelt omzetten naar een film met beperkte kijktijd is gewoon niet mogelijk. Ik respecteer dus de afstand tussen boek en film, en geniet zo van beide.

The Hobbit: an Unexpected Journey als film werd zeer duidelijk opgevat als prequel van de filmreeks “The Lord of the Rings”. Hierdoor zijn er ook scènes toegevoegd die je in het boek niet zult gelezen hebben, informatie die op een andere manier wordt aangebracht, aanpassingen om het ook wat meer “filmisch” te maken aangezien het origineel een redelijk soft kinderboek was. Speel deze film niet zomaar voor jonge kinderen: er zit behoorlijk wat actie en expliciet geweld in. Best eerst zelf bekijken en beslis dan of je kind hier klaar voor is. Films 2 en 3 zullen nog meer ingaan op dingen die niet in The Hobbit te lezen staan, informatie uit onder andere The Silmarillion en de appendices van The Lord of the Rings gaan hierin uitgewerkt worden, wat de lengte van deze trilogie verklaart ten opzichte van het originele boek.

Puur filmisch is de film enorm entertainend: episch, vertrouwd verhaal, zeer goeie cast, action-packed met wat komisch entertainment tussendoor. Originele cast uit The Lord of the Rings werd terug bovengehaald, dus als kijker is er direct een soort herkenningsgevoel. De scène met de trollen is echt wel leuk en ook Gollum en de reden van de beslissing van Bilbo om Gollum niet te doden komt heel goed over. De grote rol van Radagast The Brown was wel een verrassing voor mij, aangezien die in de boeken slechts sporadisch eens vermeld wordt. Hier en daar wat langdradig: te lange intro/proloog puur bedoeld om kijkers van The Lord of the Rings een herkenningspunt te geven, extra scènes om dezelfde reden. Je merkt dat het de bedoeling is om een franchising door te trekken, niet om een kinderboek te verfilmen.

Mijn bescheiden mening: over het algemeen een zeer leuke film om een avond op de bank te zitten. Maar trek het niet volledig door naar de boeken, want dan zal je teleurgesteld zijn.

there be LAN

Eén keer per jaar mag mijn man zijn innerlijk kind volledig laten gaan. Maar dan echt wel volledig hé.

Eén keer per jaar houd hij een LAN party. Een bende volwassen mannen die een weekend lang computerspelletjes spelen tegen elkaar, met andere woorden elkaar steeds weer opnieuw uitmoorden. Toen we nog op een appartement woonden waren ze met 4, nu de zolder afgewerkt is en er dus ruimte zat is waren ze op topmomenten met 7. Grote kleine kinderen die gebiologeerd naar hun scherm staarden. De enige geluiden die te horen waren het gezoem van de ventilatoren van de pc’s, het blazen van de kleine airco en nerveus geklik, af en toe doorspekt met een “NEEEE!”, “Ow fuck!”, of andere uitroep om een dood aan te kondigen.

Nu Star Craft 2 eindelijk gereleased werd (ze hebben er maar 15 jaar over gedaan) was dat dus het perfecte excuus en zijn ze erin gevlogen. Donderdagavond werden de pc’s geïnstalleerd, vanaf vrijdagnamiddag speelden ze erop los.

Wat doen de vrouwtjes dan intussen? Chick flicks kijken natuurlijk! Zijn de revue gepasseerd: Dr. Horrible’s Sing Along Blog, Seven Brides for Seven Brothers, Mama Mia!, The Secret of NIMH en de miniserie Pride & Prejudice (de versie met Colin Firth). Gezellig lachen en meezingen geblazen!

O ja, en we maakten ook een kaastaart.

Geeking out ofwel Star Wars in Concert

Gisterenavond trokken we dus met een hoopje naar het Sportpaleis in Antwerpen voor Star Wars in Concert. De verwachtingen waren hoog gespannen, en misschien een beetje te hoog. Na het super concert John Williams in Concert tijdens het Filmfestival van Vlaanderen Gent vorig jaar waar we bijna letterlijk van onze sokken geblazen werden verwachtte ik minstens een evenaring.

Spijtig genoeg werden die verwachtingen niet helemaal ingelost. Toch zeker niet in het eerste deel. De geluidsinstallatie was indrukwekkend en bij het wachten op de aanvang klonken de geluiden van X-wing fighters en TIE-fighters door de concerthal, iets wat de verwachtingen nog een trapje hoger tilde want de geluidseffecten waren super.
Het concert begon ook zeer goed, met het overbekende thema van de openingscredits. Daarna werden we vergast op de verschijning van Anthony Daniels die de presentatie voor zijn rekening nam, met ondertiteling op groot scherm.
Deel 1 van het concert bevatte vooral muziek en beelden uit de prequels. Het overbekende koorgezang van The Phantom Menace werd echter slecht gebalanceerd door de geluidstechniek met wat feedback tot gevolg. Aangezien ik ook geen enorme fan ben van de prequels genoot ik wel van de muziek maar kon het eerste deel mij niet enorm boeien. Toen het laatste stuk voor de pauze gespeeld werd maakte de geluidtechniek opnieuw de fout om eens goed aan de volumeknop te draaien “om de mensen een hoogtepunt te geven” waarschijnlijk. Met een gigantisch orkest met akoestische instrumenten in het door echo gevulde Sportpaleis. Gevolg: feedback zo hard dat ik mijn vingers in de oren moest proppen! Lang leve de pauze…

Leuk detail wel: het woord “Intermission” dat op het grote scherm werd geprojecteerd was in het Star Wars lettertype 🙂

Bij de aanvang van deel twee lagen mijn verwachtingen dus een pak lager. Maar die werden dan weer onmiddellijk overtroffen. Het was alsof het orkest zich beter amuseerde, de muziek werd nu regelmatig vergezeld van lasereffecten bovenop de geprojecteerde filmbeelden en het geluid was een pak beter uitgebalanceerd. De geluidstechnieker had blijkbaar zijn lesje geleerd, want het geluidsniveau bleef ongeveer gelijk gedurende heel het tweede deel, de intonatie van de instrumenten kwam veel zuiverder over en er was niet de minste feedback te bespeuren.
Het tweede deel was dus ronduit genieten: de originele films, mijn favoriete thema’s werden gespeeld, de praatjes door Anthony Daniels waren aangenaam en zelfs wat komisch op de juiste momenten, en het gigantische scherm was van een ongelofelijke zuiverheid. Hoed af voor het orkest en voor Meester Dirk Brossé, die ons na een daverend applaus nog een toegift speelde… de eind credits natuurlijk 🙂

de vloek op Star Trek films

Ik weigerde de laaste Star Trek film te bekijken in de cinema, ik was ervan overtuigd dat ik hem niet goed zou vinden. Toch werd ik door vrienden bestookt met positieve commentaren over de film dus toen we in Florida op huwelijksreis de kans hadden om hem te zien op Imax scherm was ik toch wel benieuwd. Maar er was zoveel te doen op Cape Canaveral dat we er toch voor pasten.
Uiteindelijk kocht ik de DVD voor mijn broer als eindejaarscadeautje en nu mocht ik hem lenen om eens te bekijken.

Ook nu weer is de film getroffen door de vloek op Star Trek films. Welke vloek? Heel simpel: telkens je bij een Star Trek film aan een oneven aantal zit dan is hij, pardom my French, “sucky-mc-crap”.

Een overzicht:

– Nr.1 (oneven) Star Trek: The Motion Picture. V-Ger is wel ok qua idee maar de uitwerking is gewoon zielig, wie heeft er in ‘s hemelsnaam die jumpsuits ontworpen en waarom moet het perse zo psychedelisch zijn op sommige momenten? Bad movie.
– Nr. 2 (even) The Wrath of Khan: sublieme plot, stevig verhaal en Spock die sterft, plus de meest evil bad guy in Star Trek history up to that point, boeja!
– Nr. 3 (oneven dus) The Search for Spock. Het is duidelijk dat er protest was na The Wrath of Khan en Spock moest absoluut terugkomen. Het hele verhaal van McCoy die doorflipt en de dood van Kirk zijn zoon is er gewoon over. Het was een film puur voor het elimineren van surplus personnages en terugbrengen van een geliefd personnage dat ze niet hadden mogen laten sterven.
– Nr. 4 (terug even) The Voyage Home: hilarische film, leuk concept en de crew in een Klingon Warbird is tof om zien. De plot met de walvissen is misschien een beetje dunnetjes, maar wordt heel goed opgevuld met de algemene timetravel situatie en Spock die als het ware wat humor in de zaak brengt!
– Nr. 5 (oneven, uh-oh) The Final Frontier: o jee. Blijkbaar was de Vulcan humor van The Voyage Home in de scenaristen hun kop geslagen want ze komen ineens opdraven met een Vulcan die emoties heeft. Niet alleen dat, ze komen met een god die god niet is en dan nog slecht uitgebeeld. Plus dan nog Uhura die ergens in een woestijn naakt staat te dansen met 2 palmbladeren. Laten we maar skippen naar de volgende.
– Nr. 6 (hoge verwachtingen want het is even!) The Undiscovered Country is en stevige film, fantastisch goede plot met politieke spanning, actie en een shapeshifter (altijd tof). Het hele punt dat Shakespeare in het “originele Klingon” moet gelezen worden is super gevonden en de tegenstellingen tussen de Klingons en mensen worden mooi in de verf gezet.
– Nr. 7 (ajajaj) Generations. De verwachtingen waren hoog gespannen want het was de eerste “Next Generation” film. Bummer. De enige goede prestatie in die film is Guinan. De plot is weeral zeer ver gezocht en het idee dat ze absoluut Kirk nodig hadden is enkel en alleen omdat ze bang waren dat de originele fans die absoluut wilden zien. Niet dus.
– Nr. 8 (kwam geen moment te vroeg) First Contact. De afleveringen en films met de Borg blijven gewoon steengoed. First Contact is heel goed gevonden, Data met gevoelens komt veel beter over dan een Vulcan met gevoelens en de Borg Queen is gewoon “pure evil”.
– Nr. 9 (was er weer te veel aan) Insurrection. Deze skippen we heel snel. De enige vraag die ik erbij heb: WHY?????
– Nr. 10 (snel snel!) Nemesis. Het werd tijd dat de Romulans ook nog eens ten tonele verschenen, en dan nog in de vorm van een mislukte kloon van Picard. Super acteerprestaties, een ingewikkkelde plot en opwindende actiescenes maken deze film gewoon af.

En toen dachten we allemaal dat het gedaan was. En plots kwam er Star Trek. En ik dacht: oh nee, nr. 11, oneven!!! En ik had nog gelijk ook.
Dit had kunnen een zeer goede film worden, maar werd verknoeid door: Spock die toegeeft aan zijn emoties en in het openbaar Uhura staat te kussen, de magere uitleg over het time-space-continuum, de onbestaande uitleg over het omniverse en de notie van een parallel universum. De originele Spock was nodig omdat de personnages gewoon geen idee hadden van wat er aan de hand was en het komt er gewoon op neer dat deze film gemaakt is met het oog op sequels. Ik hoop echt dat in dat geval Nr. 12 zijn even nummer eer zal aandoen. Fingers crossed?

The Colour of Magic

Solden zijn soms leuk, als er niet te veel volk is en zo. In elk geval kochten we al een paar DVDs deze solden, bij Intertoys was er een 2=3 actie op DVDs. Meestal zijn die niet veel soeps, maar deze keer vonden we tot onze grote verbazing 3 leuke DVDs: Hogfather, Eragon en The Colour of Magic. Hogfather hebben we al, maar die konden we vlotjes aan een vriend doorverkopen. Maar The Colour of Magic hadden we nog niet, en we waren maar wat blij dat die nu ook in Belgie werd uitgegeven!
Intussen hebben we beide afleveringen van deze miniserie bekeken en ik moet zeggen dat ondanks een paar foutjes (Cohen the Barbarian is eigenlijk kaal en Twoflower zou Aziatisch moeten zijn) het een heel geslaagde miniserie is! Ze slaagden er zowaar in een verhaallijn te trekken zodat de chaos van de originele boeken op de achtergrond verdwijnt. Ook de finale van het verhaal is mooi uitgewerkt met heel mooie en ontroerende CGI.
Een streling voor het oog en een aanrader voor iedereen die van komische fantasy houdt.

DVD-tje meegebracht uit de States…

En ik krijg er niet genoeg van!

Dr. Horrible’s Sing-Along Blog.

En hier mijn favoriete nummertje:

Music by Jed Whedon
Lyrics by Maurissa Tancharoen, Jed Whedon, and Joss Whedon
Performed by Neil Patrick Harris and Felicia Day
Guitar by Nick Gusikoff

HORRIBLE

Any dolt with half a brain
Can see that humankind has gone insane
To the point where I don’t know
If I’ll upset the status quo
If I throw poison in the water main

Listen close to everybody’s heart
And hear that breaking sound
Hopes and dreams are shattering apart
And crashing to the ground

I cannot believe my eyes
How the world’s filled with filth and lies
But it’s plain to see
Evil inside of me is on the rise

PENNY

Look around

We’re living with the lost and found
Just when you feel you’ve almost drowned
You find yourself on solid ground
And you believe

There’s good in everybody’s heart
Keep it safe and sound
With hope, you can do your part
To turn a life around

I cannot believe my eyes
Is the world finally growing wise
‘Cause it seems to me
Some kind of harmony

Is on the rise

HORRIBLE (overlapping with Penny below)

Anyone with half a brain
Could spend their whole life howling in pain
‘Cause the dark is everywhere
And Penny doesn’t seem to care
That soon the dark in me is all that will remain

Listen close to everybody’s heart
And hear that breaking sound
Hopes and dreams are shattering apart
And crashing to the ground

I cannot believe my eyes
How the world’s filled with filth and lies
But it’s plain to see
Evil inside of me is on the rise

PENNY

Take it slow
He looks at me and seems to know
The things that I’m afraid to show
And suddenly I feel this glow

And I believe

There’s good in everybody’s heart
Keep it safe and sound
With hope, you can do your part
To turn a life around

I cannot believe my eyes
How the world’s finally growing wise
And it’s plain to see
Rapture inside of me is on the rise