Tag: sportpaleis

Oorverdovend

Een aantal kennissen en ikzelf begonnen al te denken dat wij het waren die overgevoelig werden aan luide muziek. Met angst in ogen en stem vroegen we ons af: “Is dit omdat we ‘oud’ aan het worden zijn?”.
Mijn man en ik kochten zelfs al setjes professionele oordopjes met 3 soorten filters (light, medium, strong) voor wanneer hij geluidstechniek moet gaan doen of we gewoon naar een optreden, concert of festival gaan. Natuurlijk zijn ze ook handig om een dutje te kunnen doen op een festivalcamping.
Maar toch hoorden we meer en meer stemmen opgaan die over hetzelfde fenomeen kloegen: waarom moet muziek tegenwoordig toch zo oorverdovend? En dan nog ten koste van de geluidskwaliteit?

Recente failures op geluidsniveau-gebied: de grote tent op het Boombalfestival, op Na Fir Bolg, Keltfest, les Anthinoises en zelfs tijdens Star Wars in Concert in het Sportpaleis (eerste deel van het concert met zware feedback tot gevolg).

En nu is het dan zover, het Sportpaleis zal vanaf heden oordopjesautomaten zetten in het Sportpaleis zelf en in de Lotto Arena. 2€ per paar met de uitleg erbij dat het oordopjes van goede kwaliteit zouden zijn. Maar zeg nu zelf, zou het niet beter zijn dat die geluidstechniekers eens van hun opstapje afkomen en gaan voor kwaliteit in plaats van kwantiteit (oftewel LOUDNESS)?

Een prachtig voorbeeld van gebalanceerd geluid is Gooikoorts. Nooit staat daar de muziek te luid, maar altijd voldoende luid voor super ambiance en toch niet zo stil dat het een theekransje lijkt. De muziekkwaliteit gaat daar altijd voor, en de geluidstechniekers nemen het bijna persoonlijk op als ze het niet per-fect uitgebalanceerd krijgen. Je hoort ook direct het verschil als er een groep op het podium kruipt die absoluut hun eigen geluidstechnieker willen gebruiken. Die mens kent het systeem niet goed, zit te knoeien en te prutsen en het publiek holt de tent uit.

Misschien zouden we als publiek dringend een pak kritischer moeten worden: in plaats van oordopjes te gebruiken gewoon ostentatief de tent/zaal/weide verlaten. Maar ja, willen we dat wel, als we dan onze favoriete groep missen waarvoor we al die centen betaalden? Wij deden het in elk geval op de vorige editie van les Anthinoises, waar we nochtans enorm uitgekeken hadden naar de optredens van Faun en Omnia.
Het is een moeilijk geval, en ik hoop gewoon dat ze dringend ook voor feestzalen en festivals een geluidslimiet zetten, want mijn oren delen mij mee dat het dringend nodig is.

Geeking out ofwel Star Wars in Concert

Gisterenavond trokken we dus met een hoopje naar het Sportpaleis in Antwerpen voor Star Wars in Concert. De verwachtingen waren hoog gespannen, en misschien een beetje te hoog. Na het super concert John Williams in Concert tijdens het Filmfestival van Vlaanderen Gent vorig jaar waar we bijna letterlijk van onze sokken geblazen werden verwachtte ik minstens een evenaring.

Spijtig genoeg werden die verwachtingen niet helemaal ingelost. Toch zeker niet in het eerste deel. De geluidsinstallatie was indrukwekkend en bij het wachten op de aanvang klonken de geluiden van X-wing fighters en TIE-fighters door de concerthal, iets wat de verwachtingen nog een trapje hoger tilde want de geluidseffecten waren super.
Het concert begon ook zeer goed, met het overbekende thema van de openingscredits. Daarna werden we vergast op de verschijning van Anthony Daniels die de presentatie voor zijn rekening nam, met ondertiteling op groot scherm.
Deel 1 van het concert bevatte vooral muziek en beelden uit de prequels. Het overbekende koorgezang van The Phantom Menace werd echter slecht gebalanceerd door de geluidstechniek met wat feedback tot gevolg. Aangezien ik ook geen enorme fan ben van de prequels genoot ik wel van de muziek maar kon het eerste deel mij niet enorm boeien. Toen het laatste stuk voor de pauze gespeeld werd maakte de geluidtechniek opnieuw de fout om eens goed aan de volumeknop te draaien “om de mensen een hoogtepunt te geven” waarschijnlijk. Met een gigantisch orkest met akoestische instrumenten in het door echo gevulde Sportpaleis. Gevolg: feedback zo hard dat ik mijn vingers in de oren moest proppen! Lang leve de pauze…

Leuk detail wel: het woord “Intermission” dat op het grote scherm werd geprojecteerd was in het Star Wars lettertype 🙂

Bij de aanvang van deel twee lagen mijn verwachtingen dus een pak lager. Maar die werden dan weer onmiddellijk overtroffen. Het was alsof het orkest zich beter amuseerde, de muziek werd nu regelmatig vergezeld van lasereffecten bovenop de geprojecteerde filmbeelden en het geluid was een pak beter uitgebalanceerd. De geluidstechnieker had blijkbaar zijn lesje geleerd, want het geluidsniveau bleef ongeveer gelijk gedurende heel het tweede deel, de intonatie van de instrumenten kwam veel zuiverder over en er was niet de minste feedback te bespeuren.
Het tweede deel was dus ronduit genieten: de originele films, mijn favoriete thema’s werden gespeeld, de praatjes door Anthony Daniels waren aangenaam en zelfs wat komisch op de juiste momenten, en het gigantische scherm was van een ongelofelijke zuiverheid. Hoed af voor het orkest en voor Meester Dirk Brossé, die ons na een daverend applaus nog een toegift speelde… de eind credits natuurlijk 🙂