Tag: daithi rua

Daithi Rua

Mijn favoriete Singer/Songwriter heeft zijn derde CD uitgebracht: Dream, never fear. Een heerlijke luisterCD voor een avond op de bank met een lekker glaasje.

De CD bevat wat oudere nummers die hij nu heeft kunnen opnemen met de arrangementen die hij altijd al wilde en een aantal mooie nieuwe liedjes.

Benieuwd naar hoe het klinkt? Je kan hier een aantal nummers beluisteren. De CD is beschikbaar als download via CDBaby of je kan de CD naar jou laten opsturen als je liever een fysieke drager hebt.

Mijn favoriet van het moment is nummer 7: Déjà You.

It’s hard for me to leave, it’s hard for you to stay
If I had the gold I’d never go away
I know the song the song you’re singing, I’ve heard it sung before
If I don’t change my tune you’ll be running for the door

Stay and go no further or go and leave you blue
Torn between the one I love and what I love to do
When I’m home tomorrow we’ll be good as new
Now it’s just a case of deja me and deja you

I put myself in your shoes but I’m too big for them
Even though I know we’re better now than we were then
I know that what we have is bigger than this hill
Even though I’m gone away I am with you still

Don’t be like the sailor’s wife standing by the shore
Wondering if you’ll ever see your boatman anymore
Seas are meant for sailing and wings will take the skies
Lets cherish the good moments forget all the goodbyes

Over mooie liedjes gesproken

There’s an old grand piano, alone in the heart of the desert
Standing upright in the shine of the full moon above
They say it was left there a long time ago in the 60’s
By a man who had written a song to the woman he loved

Now it’s falling apart from the sand and the heat and the decades
Rattlesnakes live in the space by the rusty old wires
They say that the song was a hit, we would all recognize it
A beautiful melody only love could have inspired,

But love has a way of changing from sunlight to shadow
Love has a way of fading away from within
And all that’s left to recall what has been
Is a song they know from L.A. to Berlin
And a broken piano in the Arizona desert wind

There are those who have camped at the site of that strange wooden statue
And they say that it plays when the first morning sunray breaks through
They gaze at that sad instrument with the cactus beside it
A shrine or a tombstone depending on your point of wiew,

But love has a way of changing from sunlight to shadow
Love has a way of fading away from within
All that’s left to recall what has been
Is a song they know from L.A. to Berlin
And a broken piano in the Arizona desert wind
A broken piano in the Arizona desert wind

Tom Pacheco

Nog wat Gentse Feesten

Wegens het weer is het niet echt handig om met een peuter de Gentse Feesten te bezoeken. We hadden gepland er wat meer tijd te spenderen, maar sinds Hotel Jarretelle waren we niet terug geweest en ware het niet om een goede vriend te steunen en een inderhaast georganiseerde Twunch denk ik dat we donderdag gezellig thuis waren gebleven aan het haardvuur.

Maar op donderdag om 19u speelde Daithi Rua op de circusvloer in het Baudelopark. Het optreden werd vakkundig uitgeregend, maar zowel het podium als de PA waren onder een tent geinstalleerd dus het optreden kon plaatsvinden zoals gepland. Gezien de omstandigheden was het een succes, ongeveer 80 mensen genoten van de muziek in een druilerig park. Voor de gelegenheid was ook Marijke Peeters meegekomen om met haar prachtige stem nog meer warmte te brengen. Een hartverwarmend stukje tijdens de koude, natte feesten.

Vanna’s Blue Laces

Deze blijft één van mijn favorietjes van Daithi Rua.

Her name is Vanna Ocurn, she comes from Battambang
The shy but happy daughter of a poor rice-farming man
Her country has seen wars and droughts and famine in the past
Now an even bigger threat hides in the long grass

Every 30 minutes, a landmine kills or maims
The aftermath of war has crippled in so many ways
Vanna was so very young when she befell her fate
Now the clean-up has begun, for many much too late

Vanna’s got blue laces in both shoes now
You can almost see her walk on water
Hopelessness has faded in the dust she leaves behind
Vanna’s got blue laces, watch her fly!

Vanna got her new leg when the blue lace people came
Said they had treaty to stop landmines being made
They fought for years as hard as those who fight to walk again
One step forward two steps back, solid ground to gain

Vanna’s got blue laces in both shoes now
You can almost see her walk on water
Hopelessness has faded in the dust she leaves behind
Vanna’s got blue laces, watch her fly!

Lightening storms remind her of the night when she was young
Night time ghosts surround her but her spirit it is strong
Pain and scars may fade away but memories will stay
Landmines have to disappear forever, today

Vanna’s got blue laces in both shoes now
You can almost see her walk on water
Hopelessness has faded in the dust she leaves behind
Vanna’s got blue laces, watch her fly!

Daithi gaat deze lente trouwens opnieuw op toernee met Kadril. Zij spelen de cultuurcentra plat met “That’s All Folk”, rond filmmuziek met ‘folk’- en wereldmuziekinslag, in de meest brede betekenis van het woord. Echt een aanrader als je de kans hebt om te gaan kijken en vooral luisteren! Ik zal in elk geval van de partij zijn wanneer ze in Mechelen spelen.

Daithi Rua concert

Dit stukje is eerder vandaag verschenen op Gent Blogt.

Nog nooit gehoord van Daithi Rua? Dan bent u wellicht geen folkliefhebber, en zeker al geen boombalganger. En als u dat wel bent, rep u dan nu zaterdag naar het Muzikantenhuis! Maar zelfs als u dat niet bent, is deze ingeweken Ierse Gentenaar zeker de moeite waard om uit uw kot te komen, zeker voor een gratis optreden!

Laat me even schetsen: toen ik ongeveer 5 jaar geleden mijn man ontmoette, ging er voor ons allebei niet alleen een nieuwe wereld open op het gebied van onze toekomstige relatie, we ontdekten elkaars smaak in muziek: tegenstellingen, raakvlakken en ontdekkingen, maar vooral heel veel plezier. We hebben allebei een heel uitgebreide smaak en elk om de beurt sleurden we de ander mee naar een optreden of bal om nieuwe dingen te laten ontdekken.

Eén van de artiesten die hij me zo leerde kennen was Daithi Rua (Iers voor Rode David). We gingen voor die gelegenheid naar Lier om hem in een Ierse pub aan het werk te zien. Ik was onmiddellijk verkocht. De teksten, de stevige stem, de fijne gitaarbegeleiding maken van Daithi een perfecte solo-artiest maar intussen werd hij ook een fantastische vriend.

Daithi stamt uit een muzikale familie en hij speelde van kindsaf in hun lokale folkband. Als tiener nam hij deel aan het plaatselijke muziekleven en later won hij een aantal talentenshows en busking wedstrijden in Ierland. In de late jaren 80 kreeg hij de kans om in het VK het voorprogramma van de band Toss te verzorgen.

Zaterdag 9 september speelt Daithi in het Muzikanten Huis in de Dampoortstraat in Gent. Inkom is gratis!

De macht van de platenbazen

Enige tijd geleden postte ik een, toegegeven vreselijk amateuristische, review van de CD Black Fox van Daithi Rua. Ik ken deze singer/songwriter al een aantal jaar nu, en mijn enthousiasme over die CD is echt. Ik ben heel kritisch wanneer het op geluidskwaliteit aankomt en ik ben echt oprecht een fan van deze CD wegens de geëngageerde teksten en de arrangementen. Daarbij komt nog dat Daithi ook zeker live een zeer goede entertainer is.

Vol goede moed en met de steun van zijn fans vatte Daithi het plan op om zijn CD aan een groter publiek voor te stellen, en welk beter medium dan de radio? Door het folky karakter van de CD waren een aantal radiostations natuurlijk op voorhand uitgesloten. Een StuBru of MNM zijn niet het geschikte kanaal voor de muziek die Daithi brengt, dat begrijp ik perfect. Maar dat een producer van Radio 1 het album weigert omdat het “te soft” is gaat mijn verstand te boven! De plaat werd geweigerd voor VOXX en dit was de reden die de producer opgaf.
Blijkbaar is het aantal bpm zelfs bij Radio 1 tegenwoordig belangrijker dan geluidskwaliteit, teksten met inhoud en mooie arrangementen. Daithi is teleurgesteld, de fans zijn verbolgen en startten zelfs een Facebook pagina om dit onder de aandacht te brengen.

Ach ja, Francis Cabrel vecht ook nog steeds om onder de aandacht te komen zeker?

Black Fox

Na veel voeten in de aarde is het dan eindelijk zover: Daithi Rua heeft na 7 jaar een nieuwe CD uit, Black Fox, uitgegeven bij Wild Boar Music.
Deze Ierse singer-singwriter met thuisbasis in Gent bleef in België plakken eind jaren ’90 en ontdekte tot zijn grote verbazing dat ons landje een liefdesverhouding heeft met goede muziek. Hij leerde hier de grote namen van de folkscene kennen en verzamelde een schare trouwe fans die vaak aanwezig zijn op zijn vele live gigs doorheen ons landje. Dankzij die grote kennissenkring had hij de gelegenheid om samen te werken met een rij Belgische en internationale muzikanten om de instrumenten in te vullen. De opnames gingen door bij muzikanten zoals Philip Masure, Ed Veltrop en in de studio van Erwin Liebbrecht die ook de mix voor zijn rekening nam. Ook onderhandelde hij recent succesvol een endorsement met het Australische Cole Clark Guitars, die prat gaan op het gebruik van ecologische materialen, waardoor hij nu vergezeld wordt door zijn Fat Lady die een mooi stukje kan zingen 😉

Het resultaat: een CD met 12 pareltjes over leven, dood, hoop en liefde.

Mijn favorieten:
– Vana’s New Laces, over een Cambodjaans slachtoffer van anti-persoonsmijnen die dankzij Handicap International een kunstbeen krijgt.
– Zaventem My Girl, over zijn liefdesrelatie met onze luchthaven
– Black Fox, over de gevoelens na de zelfmoord van een vriend
– Soldier On, over moed, hoop en doorzettingsvermogen

Je kan Daithi vinden op Myspace, Twitter en YouTube en in pubs near you!
Wie Daithi ook eens van een andere kant wil zien moet zich reppen: samen met Kadril is hij te zien en horen in de show “That’s All Folk”, een project dat vorig jaar tijdens het Filmfestival van Vlaanderen Gent gelanceerd werd en nu door de Culturele Centra van Vlaanderen tourt.

De “nieuwe” Heksenketel

In een klein schandaal eindigde het verhaal van een folklegende in Antwerpen: de Heksenketel moest de deuren sluiten. De folkscene hield de adem in. En toen kwam er een gekke Ier ten tonele, die de Heksenketel omtoverde tot een “Irish Pub”. De aanhalingstekens zijn opzettelijk. Gisteren gingen we voor het eerst sinds lang nog eens luisteren naar onze favoriete Ierse singer-songwirter Daithi Rua.
Het podium is weggehaald, de bar is opengewerkt en de decoratie minimalistisch. Het enige Ierse op de kaart is Guinness en 1 van de whiskeysoorten. En aangezien het een cafe is wordt er gerookt, wat we absoluut niet meer gewend waren (in de oude Heksenketel werd er in de gang gerookt).
Maar er waren bekende gezichten, en Daithi liet zijn Fat Lady zingen. Al bij al een leuke avond 🙂

Always trust your cape…

Nog eentje dat blijft hangen als je eens goed naar de tekst luistert. Mijn favoriete versie ervan wordt trouwens gezongen door Daithi Rua, maar het origineel is van Guy Clark.

Eight years old with flour sack cape
Tied all around his neck
He climbed up on the garage
Figurin’ what the heck
He screwed his courage up so tight
The whole thing come unwound
He got a runnin’ start and bless his heart
He headed for the ground

He’s one of those who knows that life
Is just a leap of faith
Spread your arms and hold you breath
Always trust your cape

All grown up with a flour sack cape
Tied all around his dream
He’s full of piss and vinegar
He’s bustin’ at the seams
He licked his finger and checked the wind
It’s gonna be do or die
He wasn’t scared of nothin’, Boys
He was pretty sure he could fly

He’s one of those who knows that life
Is just a leap of faith
Spread your arms and hold you breath
Always trust your cape

Old and grey with a flour sack cape
Tied all around his head
He’s still jumpin’ off the garage
And will be till he’s dead
All these years the people said
He’s actin’ like a kid
He did not know he could not fly
So he did

He’s one of those who knows that life
Is just a leap of faith
Spread your arms and hold you breath
Always trust your cape