Gisteren heb ik me er nogmaals over verbaasd hoe de 60-plussers die zo graag klagen over hoe ongemanierd de “jeugd van tegenwoordig wel is” zelf geen greintje respect kunnen opbrengen voor hun medemens. Ik was al geshoqueerd bij Sint-Jacobs op zondag, maar gisteren kwam daar nog een schepje bovenop.
Tijdens het zoeken naar een parkeerplaats ergens tussen Baudelo en de Centrale werd een plaats brutaal van achter mij weggekaapt terwijl ik mijn parkeermanoeuvre al had ingezet. Dan nog door een vrouw in een veel kleinere wagen die daar eigenlijk niet mee om kon en ik in een vorige straat een andere plaats had zien proberen en falen (mijn stationwagon paste er spijtig genoeg echt niet in). Ik hield het niet meer, ben uitgestapt en heb de vrouw daarop gewezen. Haar reactie was ronduit beledigend, dat ik toch een gezonde jonge vrouw was en best ergens anders kon plaats zoeken en een goede wandeling maken en ze stapte samen met haar compagnon parmantig weg. Het punt van elementaire beleefdheid was in hen dus niet eens opgekomen. Laat staan dat ik haar het plezier zou gedaan hebben mijn rugproblemen te vermelden.
Daarna heb ik nog een 10-tal minuutjes gezocht en toen ik net wilde opgeven en aan de kade een plaatsje zoeken vertrok een andere wagen, waarvan de bestuurder mij vriendelijk teken gaf dat ze wel degelijk de plaats vrijmaakten. Jawel, een veel jongere bestuurder maar heel vriendelijk en beleefd. Leuk detail: ik stond meer dan halfweg in de straat die recht op de brug aan het MIAT uitkomt, op nog geen 5 minuutjes wandelen van het Baudelo af, veel dichter dan ik eerst zou gestaan hebben.
Intussen pakten donkere wolken zich samen boven Gent, en vielen de eerste druppels. Goed voorzien grabbelde ik mijn regenjasje en ging op weg. Toen ik een paar minuten later stond te schuilen voor de zondvloed op de hoek bij het theehuis en tajine-restaurant, werd ik omringd door een bende dertigers die de eerste verjaardag van een kindje vierden en me vrijgevig een half glas champagne aanboden van het aperitief dat ze besloten hadden ter plaatse te gebruiken, en toen dacht ik nog even aan de trotse dames. En ik bedacht me dat ze nu waarschijnlijk hun chique kleertjes doorweekt hadden, hun dure kapseltjes platgeregend en ergens miserabel stonden te schuilen, want ze hadden duidelijk geen van beiden een regenjas of paraplu bij toen ze vertrokken. En ja, ik vond dat ik daar even om mocht glimlachen.

Epiloog: toen ik s’avonds rond half tien terug naar huis vertrok heb ik ook mijn goede parkeerdaad verricht, en aan een voorbijkomende chauffeur teken gedaan dat de plaats vrijkwam. De allochtone 20-er was zielsgelukkig en heeft me uitgebreid bedankt van achter zijn stuur.

De jeugd van tegenwoordig… lomp zijn ze…