Dat is die dag aan het begin van het schooljaar waarop leerkrachten de kans krijgen hun blik nog verder te verruimen en je kind beter te begeleiden. Dus sinds een paar jaar maken wij er ook iets positiefs van en gaan we bij droog weer naar Pairi Daiza.
Vandaag bleek een fantastische dag om erheen te gaan! Een aten zelfs in de stralende zon op het dek van de Mersus Emergo. En deze keer klom er een maki op mijn schouder!
Het is de mode geworden: zowat alle pretparken moeten iets speciaals doen met Halloween. Maar vaak is dat te griezelig voor kleine kindjes, dus dat zagen we niet zitten..
Maar aangezien we een abonnement hebben trokken we tijdens hun Halloween week naar Pairi Daiza. Ik verwachtte niet zo heel veel, het is ten slotte een dierenpark en geen pretpark.
Des te meer waren we verrast over hoe feëriek het park erbij ligt. De prachtige herfstkleuren van de bomen die hun blaadjes laten vallen, de mooie lantaarns overal wanneer het donker wordt, de indrukwekkende show met vuurmagiërs aan de voet van de toren. En de dieren die zich overduidelijk nog steeds in hun sas voelen!
De kindjes werden geschminkt, we bezochten eindelijk eens de Mersus Emergo (de boot met de schildpadden, slangen en spinnencollectie, allemaal gedoneerde of in beslag genomen zeldzame dieren!) en ik werd als klimboom gebruikt door een maki (lemur)!
Great fun! Ze doen dit seizoen nog één weekend open, daarna is het winterrust: op 11-12-13 november.
Volgend jaar gaan we waarschijnlijk een abonnement nemen. Pairi Daiza wordt nog groter (“La Terre du Froid” in aanbouw), en nu al kunnen we niet alles zien in één dag. Deze keer waren mijn ouders ook van de partij, en namen we een andere route om de delen te zien die we de vorige keer gemist hadden.
De vorige keer gingen we niet lang na de opening van dit seizoen, en er waren dus beduidend minder bezoekers. Nu was het heel warm en druk. De kindjes hadden last van de warmte, maar gelukkig waren er ijsjes en andere verfrissing bij de hand!
We gingen opnieuw bij de panda’s langs. Wegens de drukte was de doortocht door de grot van de panda’s anders geregeld: aan de ingang werden de mensen mondjesmaat binnengelaten. Aan de ramen waar de panda’s goed te zien waren stonden stewards de voorbijgang wat te organiseren, waardoor het voor iedereen mogelijk was om even rustig zonder platgedrukt te worden de dieren te bewonderen. Goed initiatief nadat ik daar klachten over had gehoord.
De nevelpanters deden hun naam eer aan en leken verdwenen, ik kon een klein stukje pels en oor zien in een hoekje tegen de muur, maar de witte tijgers daarentegen kwamen bijna poseren voor foto’s. Ze genieten duidelijk van hun nieuwe verblijf. En de olifanten, die kwamen aandacht en bewonderende woorden schooien 🙂
De eerder gemaakte plannen voor Pinkstermaandag waren in het water gevallen, dus bedachten we dat het weer eigenlijk uitermate geschikt was voor een bezoek aan Pairi Daiza: niet te koud, niet te warm en droog. Samen met nog een koppel vrienden laadden we alles en iedereen in de auto en huppekee!
De vorige keer dat we er waren kon ik Aidan nog een tijd in de draagzak nemen. Nu hadden we voor de zekerheid de buggy mee, waarin de kinderen konden afwisselen. Vorige keer konden we niet het hele park bezoeken, en ook deze keer zou ons dat niet lukken. Dus slaagden we erin om deze keer toch sommige delen te doen die we nog niet gezien hadden. En we waren beter voorbereid met onze drinkflessen water voor tussendoor.
Natuuuuurlijk gingen we bij de Panda’s langs. Ik had het stuk voor buitenverblijf groter verwacht, en ik hoop dat die uitbreiding er nog komt. Hun binnenruimte met airconditioning vond ik wel handig. Hao Hao lag te slapen, de andere knabbelde gezellig aan de bamboe, poten in de lucht. De kinderen keken hun ogen uit! Gelukkig hadden ze elk al hun eigen panda mee (IKEA en Carrefour actie), of ze hadden mij de shop doen leegkopen!
Deze keer hebben we het eilandje van de Maki’s wel kunnen bezoeken, dat viel er vorige keer om de één of andere reden vantussen, en ze vonden Erik duidelijk wel leuk!
En we gingen langs bij de Aziatische olifanten, waar er net een kalfje geboren is. Ik kon er net een glimp van opvangen, een mini slurfje, een poot, steeds veilig onder mama.
‘s Avonds was er nog meer feest met pannenkoeken als avondeten, en de kinderen sliepen wonderwel diep die nacht. En net zoals we de vorige keer gezegd hadden: dit is voor herhaling vatbaar. Maar deze keer echt niet meer zo lang wachten om nog eens terug te keren!
We waren er nog nooit geraakt, en gezien het weerbericht deze week waagden we snel nog onze kans en gingen gisteren naar Pairi Daiza met het gezinnetje. Het was ietsje verder rijden dan we gedacht hadden, maar de reis bleek het meer dan waard.
Zowel Manon als Aidan gedroegen zicht voorbeeldig. De vele diertjes die je echt van dichtbij kunt ontmoeten zelfs zonder hek (zoals een massa vogels, kangoeroe’s en sommige aapjes) waren een hele belevenis voor de kleine meid. Sommige van mijn favoriete dieren kan je er ook bezichtigen: rode panda, otters, luiaards, lemur, … en een duidelijk verschil met uitleg tussen de Aziatische en Afrikaanse olifanten. Het domein is wel gigantisch groot, en het vele wandelen was wel zwaar voor onze kleine meid. Gelukkig hadden we dat ingerekend: we namen regelmatig een pauze, ik had de ergobaby draagzak bij om Aidan te dragen wanneer Manon écht niet meer kon stappen zodat zij in de buggy kon en we eindigden onze dag met de korte roofvogelshow. Nog steeds ongelofelijk: een ietwat wriemelige baby van meer dan 10Kg gedurende meer dan een uur rondgedragen en niet het minste beetje rugpijn. We genoten met volle teugen van de dag die droog en niet té warm was.
We besloten de beruchte foto met valkparkietjes op de schouder niet te kopen: overbelicht en 6€ per foto was er een beetje te veel aan. Maar de algemene setting in deze zoo is zo leuk, los en aangenaam dat we voor het eerst overwegen om een abonnement te nemen.
Er zijn nog veel verfraaiingswerken aan de gang in het park, ik ben dus benieuwd om te zien hoe dit verder zal evolueren. Het is nu al prachtig!