Manon gaat naar het vierde leerjaar, Aidan begint het grote avontuur van het eerste leerjaar en koos zelfs direct een bankje goed vooraan! Ze zagen het allebei keihard zitten, vooral omdat ze aan de schoolpoort met ballonnenboog en rode loper ook nog een badeendje van het GO! cadeau kregen…

Ze waren persoonlijk wat minder onder de indruk van de schepen, burgemeester, algemeen directeur en zelfs de Vlaams Minister van Cultuur en Jeugd die hun opwachting maakten om het schooljaar officieel te openen, maar de volwassenen luisterden flink naar de toespraken en applaudisseerden luid voor het lerarenteam met een aantal nieuwe gezichten. En nu op naar een jaar vol leerplezier. En echt plezier, want straks mag de hele school nog naar de kermis ook!

Een blogpost retroactief publiceren doe ik niet graag, maar wij deden hier ook van eerste schooldag. Wie mij volgt op Instagram had dat wel al zien passeren 😉

Manon gaat naar het derde leerjaar, Aidan naar de derde kleuterklas, en ze waren er allebei meer dan klaar voor! De school had zelfs een springkasteel voorzien, zodat ze het schooljaar letterlijk in konden springen. Het heeft zijn voordelen, zo’n eerste schooldag op een vrijdag.

1 september begon super, met lachende gezichtjes en opgewonden kreetjes!

Die avond kregen we dit terug, hij sliep 14u ononderbroken.

Op vrijdag een eerste koortsvlaag. Op zaterdag meer koorts. Zondag leek wat beter, maar de nacht naar maandag bracht zware koortsvlagen. Die ochtend zaten we dus in de wachtzaal bij de dokter, met een dikke snotterige verstopte neus, diarree, koorts, hoofdpijn, een witte tong en een rode keel! Meneertje werd belaagd door meerdere soorten beesten tegelijk. We bleven dus thuis tot de koorts weg was, waardoor hij het eerste verjaardagsfeestje van het schooljaar miste.

Intussen is Manon als een raket aan het nieuwe schooljaar begonnen. De nieuwe juf past super goed bij haar combinatie van overmatige energie, nieuwsgierigheid en nood aan een duidelijke structuur. En we begonnen met zwemlessen. Ook daar ging ze op een half uur tijd al enorm vooruit.

Het begin van het schooljaar. Die gelegenheid waarop we allemaal weer zeggen “ze worden toch zo snel groot…”.

Ze zagen het keihard zitten! De school had vanaf de schoolpoort een parcours voorzien: door hoepels, over de trampoline, nog eens door hoepels, met een skippy bal, over touwtjes en aan het einde een klein cadeautje voor elk kind!

Manon voor het eerst in haar nieuwe rij op de grote speelplaats, blinkend van trots. Aidan blij om zijn klasje terug te vinden waar hij onmiddellijk netjes de boekentas in het juiste hokje plaatste.

Ze zijn goed vertrokken!

Dit jaar een dag van ochtendrush om beide kindjes klaar te krijgen en met een degelijk ontbijt naar school te sturen.

Om daarna in de buurt van de school vast te staan in de file veroorzaakt door parkeergebrek, wegenwerken en de algemene 1-september-drukte.

Waarna ik dus even gezellig met de dochter door de doodstille wandelweg naar de school kon stappen, netjes reglementair geparkeerd.

Om dan te zien hoe de politie alle fout geparkeerde ouders op de bon zwierde.

Intussen brachten we een opgewonden en groot geworden kleine meid naar school, die uitgelaten de kindjes van de klas terug ontmoette en bijna vergat een kusje en een knuffel te geven voor de ze speelplaats op rende na de speech, voorstelling van de leerkrachten en belsignaal.

Na Pasen is het de beurt aan de volgende, Manon kijkt er al naar uit haar kleine broer mee naar school te tronen!

Het was een beetje stroef opstaan, maar ze was blij met haar nieuwe kleren aan. We kwamen binnen wanneer de eerste bel net was gegaan. Ze hield gespannen onze handen vast. Onderweg in de auto had ze nogmaals duidelijk gemeld dat ze niet naar een andere klas wou. Ze wilde terug bij juf Lien in de klas.

Maar na een dansje en de toespraak van de directeur was ze al een pak losser, en toen alle kindjes met de juffen naar de kleuterspeelplaats gingen kregen we een kusje en een zwaai en ging ze vrolijk mee met de juiste juf.