Dit weekend zijn we nog eens goed in de verbouwing gevlogen. Deze keer moest er vooral veel afgebroken worden. Achteraan het huis stond er een kot dat bestempeld werd als ‘carport’. Yeah right. Het was dus een afdak van eternit golfplaten, 1 degelijke achterwand, de zijkant van het kot met de mazoutbrander, en een wandje met eternittegels. Daaronder een stapel brandhout en het verzamelde bouwafval van de eerdere verbouwingsfases.
Dankzij de fijne hulp van een aantal mensen hebben we enorm veel vooruitgang gemaakt!
Op donderdag lieten we een container van 10m3 leveren zodat we er helemaal klaar voor waren toen op zaterdagochtend de eerste helpende handen arriveerden. De berg afval werd gestaag kleiner, de container gestaag voller. Tegen de middag waren we klaar voor de eigenlijke afbraak. De eternitplaten mochten niet op de container gezien het asbestgehalte. Gelukkig neemt het plaatselijke containerpark de platen gratis aan van de bewoners van de gemeente en waren ze geopend tot 16u! Toen begonnen er ‘gewonden’ te vallen. Bij het losmaken van de dakplaten brak een steunbalk en de vriend die op het dak stond demonstreerde zijn vliegende reflexen en hing te bengelen aan de ballustrade van het terras. Bij het afbreken van de eternitmuur kreeg een andere helper een schampschot van een scherf.
Tegen 17u was de container overvol, de tuin leeggemaakt en iedereen doodop. De aanwezige helpers werden dankbaar beloond voor hun noeste arbeid met een fijne barbeque.
De meesten vertrokken moegewerkt terug naar huis, maar wij hadden nog een dag voor de boeg. 1 helper bleef overnachten en op zondag kwamen mijn broer en mijn schoonbroer nog helpen. Schoonbroer bracht de zware middelen mee: een bobcat, een zware slijpschijf, 2 klopboorhamers en zijn doorzettingsvermogen en kennis van zaken. Hij bracht ook de echte carport die op de plaats van Het Kot moet komen. De lelijke klassieke typisch boerenhof betonnen afsluiting moest eraan geloven. De eerste hindernis was direct duidelijk: de betonpaal waar het vroegere hek aan vastgemaakt was bleek een ramp om af te breken. Na de nodige tijd en het inzetten van de bobcat ging die eindelijk tegen de grond. Bij het afbreken van de afsluiting viel er nog een gewonde: een voet was niet snel genoeg uit de weg toen een stuk betonplaat naar beneden kwam en het resultaat was een zwartblauwe teen.
Na de middag kwam mijn broer aan met zijn kettingzaag en hij viel de berg hout aan die in stukjes moest om deze winter onze kachel zijn werk te laten doen. Ook werden een aantal struiken uitgegraven om plaats te ruimen en een mooi effect te creeren in de tuin zelf.
Wegens te tegenslagen met de betonwand kwamen we er echter niet meer toe om de carport te installeren. Volgende week komt schoonbroer terug. Dan wordt de carport in elkaar gestoken en het steengruis van de betonafsluiting weggeruimd want het kan niet meer op de overvolle container. Het groenafval (de uitgerukte struiken met wortel en al) nam hij direct mee.
Ik zal blij zijn wanneer deze etappe achter de rug is. Weer een zichtbare stap vooruit naar het uiteindelijke resultaat in onze lange weg naar onze droomwoning.
