Hij begint te lopen, onze kleine man, dat meldde ik al eerder. Maar daarbij is hij ook heel wat actiever en dus zijn er ongelukjes bij de vleet.
Vrijdag dook hij volle snelheid van een trapje (1 trede, maar toch een blauwe plek). Ik greep net boven hem in de lucht. Zaterdag kroop hij op een stoeltje van zijn zus dat omviel terwijl ik mij in zijn richting haastte. Zondag kwam hij onzacht in aanraking met de salontafel na een speelgoed-discussie met de zus.
De anti-builenstick en dergelijke draaien hier overuren, want Manon vond het blijkbaar ook nodig om de laatste 2 treden van de trap te missen.
De voorbije dagen heb ik dus mijn dosis adrelanine gehad! Hopelijk staat hij snel stabiel genoeg op zijn voetjes en zijn er minder valpartijen te rapporteren…