Ik heb het mezelf een beetje aangedaan… Maar met goeie redenen! Vrijdag werd Aidan 5 jaar! Al 5 jaar dat grappige mannetje in huis, altijd klaar met een knuffel, elke dag opnieuw verbaasd over zijn eigen kracht, soms een donderwolkje, soms een beertje.

Maar op donderdag en vrijdag gaf ik nog les in Brussel (Management 3.0) aan een heel leuke groep cursisten. Wat ook wilde zeggen dat ik al eerder in touw was om zeker te zijn dat ik alles bij had, netjes in orde, en uiteraard de training zelf goed voorbereid was. Hoewel dit in deze training niet altijd even makkelijk is, cursisten komen met heel veel vragen die niet altijd écht deel uitmaken van het onderwerp, maar super interessant zijn om gedachten te wisselen.

En de cake moest gebakken voor het feestje in de klas op vrijdag. Dus dat deden we er maar bij op woensdag. Want op maandag en dinsdag was er veel werk aan de winkel bij een klant. En de scholenveldloop lieten we dit jaar jammer genoeg varen. Ik had gedacht dat die een week later zou vallen, maar blijkbaar dus een weekje eerder nu.
Gelukkig lieten de kindjes het niet aan hun hart komen, want ze wisten wat er allemaal in petto was voor het weekend!

Maar in de nacht van vrijdag op zaterdag had ik 6x een heel bleek kindje aan mijn bed. Manon had buikpijn, maar elk toiletbezoek bracht geen resultaat. Ze zat daar wat. Op of naast het toilet, en keerde terug naar bed. Haar toestand ‘s ochtends deed ons besluiten om de kinderen niet naar de zwemles te sturen. Bleek en slap. We begonnen zelfs te twijfelen of we haar klasgenootje niet beter zouden afbellen voor het feestje ‘s namiddags. Dat klasgenootje is namelijk het oudere zusje van een uitgenodigd jongetje uit Aidan zijn klas.

Maar het werd langzaamaan beter. We gingen dus wél naar Dreamland voor Aidan zijn verjaardagskroon en een cadeautje dat zijn zusje hem absoluut wilde geven. Het werd Slimer van de Playmobil Ghost Busters set 🙂

In de namiddag kwamen er dus klasgenootjes van Aidan spelen: 5 extra kleuters en een extra 8-jarige in huis! Gelukkig waren de weergoden ons goedgezind! De kinderen speelden eerst een beetje binnen maar gingen dan snel de tuin in om veel plezier te maken samen! Na een tijdje aten we pannenkoeken, en de namiddag vloog voorbij. Maar na het ophalen van de kindjes was er nog niet direct rust in het vooruitzicht: er moest opgeruimd, want op zondag kwam de familie voor de verjaardag van Aidan en Erik (die binnenkort jarig is)!

Zondagochtend was er nog een verrassing voor ons feestbeest: wij hadden kaarten voor de Werktuigendagen in Oudenaarde! We trokken dus ‘s ochtends vroeg al daarheen, want de vriend die ons de kaarten bezorgde zou ons mogelijk ook een ritje in een échte tractor kunnen versieren. Zo gezegd zo gedaan, Aidan keek zijn ogen uit bij de grote machines, en bijvoorbeeld de boomoogstmachine was ongelofelijk indrukwekkend. En hij nam deel aan het Belgisch Kampioenschap Bietstoten! (categorie -18) Hij gooide zijn biet de volle 1m70 ver 😉

Maar zijn grootste droom voor de dag kwam uit: hij mocht eerst met zus in de cabine zitten achter het stuur, en daarna meerijden en het demoveld omploegen! Intussen leerden mama en papa veel bij over de spitstechnologie die tegenwoordig in landbouwvoertuigen zit. Tesla, eat your heart out! Super interessante materie 🙂 Bedankt aan de mensen van Case IH!

We hadden jammer genoeg geen tijd om alles te zien, hopelijk volgend jaar een nieuwe kans voor een hele dag, zodat we ook de oldtimers kunnen bewonderen.

Want in de namiddag was er nog bezoek! En ik had besloten nog eens wafels te bakken. Met het heerlijke weer bleven we wel wat langer op het terras plakken, maar de wafels waren goed gelukt en er bleef letterlijk geen kruimel van over!

Een deel is nu opgeruimd, maar ik liet nog een deel zo. Mijn lichaam heeft op een vriendelijke manier gezegd om het rustiger aan te doen: een prachtspecimen van een koortsblaas kondigde zich gisterenavond aan.

Iets te druk op korte tijd. Even het gas lossen, beetje op de rem staan.