Zo even zonder kinderen, 2 avonden en anderhalve dag, het is een verademing, en dan ook weer niet. Je bent blij dat je eens niet automatisch luistert naar elk stemgeluidje uit één van de kinderkamers. Bij het wakker worden ben je teleurgesteld, omdat je de stemgeluidjes miste tijdens de nacht. Regelmatig bekijk je vol ongeloof de gsm: de grootouders kunnen het precies wel aan, die kindjes die je hoestend moest afzetten met een klein hartje. Je kan het bijna niet geloven dat die verkoudheid ook zonder jou netjes verder geneest. De grootouders doen het gelukkig doodgraag, ze zeggen dat het hen jong houdt, zo eens een tijdje één of twee kleinkinderen onder hun hoede.

Het doet eens goed om je op andere dingen te kunnen concentreren. De opleiding die de oorzaak is dat je organisatorisch niet anders kan dan babysit in te schakelen en je interessante nieuwe inzichten bezorgt. De avonden die je toelaten je nog eens echt op je partner te concentreren, samen even genieten van een avondje op restaurant.

Maar blij dat ik was om die twee prutsen terug in mijn armen te sluiten. Blij man!