Het schooljaar is herbegonnen en de kinderen hebben plots allebei de neiging om op hun gezicht te vallen. Eerste schooldag: Manon komt naar huis met een dikke buil. Tegen dat die een weekje later genezen was klom Aidan op de rand van de zandbak in de crèche en voor ze hem konden grijpen lag hij al beneden, op zijn gezicht. Het ziet er erger uit dan het is, geschaafde neus en bovenlip, hopelijk volledig genezen tegen zijn 2de verjaardag (mijn schoon foto’s!). Dat kon Manon niet zo laten dus de dag erna kwam ze weer met een blauwe plek op haar voorhoofd naar huis. Discussie over een fietje en een onzachte ontmoeting met de schoen van een ander kindje. Zucht.Ik heb een kwajongen met een rokje aan. Beetje de mama op dat gebied (ik heb nogal kousen vol gaten gevallen in de kleuterjaren!).
En gisteren lieten ze zich allebei op dezelfde manier achteruit vallen op onze Walter poef waarna ik 2 kinderen kon troosten voor de buil op hun achterhoofd, dankzij de salontafel die achter de poef stond.
Groot worden, letterlijk met vallen en opstaan…