Is het omdat er hier wél een paar kindjes zijn die ze kent (maar niet in haar groep)? Zijn de monitors leuker? Is de omkadering beter? Ik weet het niet, maar aan het enthousiasme van Manon te merken is de speelpleinwerking in Affligem een schot in de roos! Overtreft zelfs haar enthousiame over het kamp van vorige week. Ze komt thuis met de wildste verhalen, over zeemeerminnen, over garnalen en een krokodil, haar verbeelding slaat op hol over de wilde avonturen die ze beleven! Ze brengt ingekleurde kleurplaten mee van prinsessen. De ene dag zijn haar nageltjes geverfd, de dag erop is ze een geisha-prinses. De staart van ‘s ochtends is ‘s avonds een vlecht en ook het slechte weer deert niet, hoewel ze het fijner vond om maandag in het warme weer in de reuze zandbak te kunnen spelen en papieren bloemen te laten drijven in het vijverzwembad.
“Heb je in de zandbak gespeeld?” “Ja, de zeemeermin haar kasteel was kapot en we moesten een nieuw maken, maar ik had geen tijd meer…” “Waarom had je geen tijd meer?” “Omdat ik een heeeele diepe put gegraven had en toen die klaar was gingen we iets anders doen.” Geen ramp dus 😉
Ik vind het al bijna jammer dat ze slechts 7 dagen naar het speelplein gaat! Voor haar vertrek naar zee vroeg ze nog snel of ze deze zomer nog terug naar “diep in de zee” mocht. Ze was opgelucht dat er nog zeker 2 dagen speelplein komen in augustus.