“Hij kwijlt wel nogal de laatste tijd.”
Ik zei het al grappen toen er een grote druppel speeksel uit Aidan zijn mondje droop. Grootouders reageerden een beetje verbolgen: elke baby kwijlt toch en een tandje op 2 maand, dat is toch veel te vroeg hoor.
‘s Nachts gaat het vlotjes nu, mooie lange blokken slaap, dus ik dacht ook niet direct meer aan een tandje.
Maar wanneer de baby duidelijk krijst van de pijn en hij heeft al een doodnormale kakapamper gehad, hij heeft geen koorts, er is niets raars gebeurd en hij heeft wat gaviscon gehad tegen de reflux, steek dan uw vinger eens in de mond en voel eens onderaan.
In ons geval: een hard bobbeltje en een baby die hard op de vinger bijt om zo de pijn te verlichten. Bij de volgende brulsessie heb ik eens goed gekeken, dat mondje was toch wijd open. Het harde bobbeltje is duidelijk een wit tandje dat stevig tegen het tandvlees duwt. Hopelijk zit het er binnen een paar dagen door, dan heeft dat prutske zo geen pijn meer.
Nog geen 3 maand en al een tand begot. Nog een geluk dat hij niet met tand en al geboren is want dat kan ook. Volgende week prikjes bij Kind en Gezin, ze gaan mij ook weer raar bekijken.
Wauw, dat is idd al vrij vlot! Ben benieuwd wanneer het tandje door het tandvkees prikt 🙂