Zo’n kindje, dat groeit nogal! En dat ontwikkelt aan een tempo! Jongens toch!
Dus ja, hier komt een postje van wat ik de voorbije paar weken aan nieuwe gedragingen, kunstjes en andere dingen heb opgemerkt bij de baby!
Gebarentaal. Wijzen, handje schudden, zwaaien, plots zijn er allemaal die extra gebaartjes met al dan niet een gebrabbelde klank erbij, maar madam weet hoe zich uit te drukken en zich verstaanbaar te maken, ook heel boze gevoelens kan ze duidelijk overbrengen wanneer ze zo hard gilt en haar vuistjes balt. Daar heeft mama dan geen oren naar, de rest wil ik maar al te graag ontdekken.
Grove motorische ontwikkeling. Kruipen gaat intussen als een sneltrein, de bumbo seat vormt geen obstakel of beperking meer: mam’s rug is gedraaid en hup we zijn al op ontdekking doorheen de huiskamer. Als mama terug tevoorschijn komt probeert ze glijdend en schaterend weg te komen, een extra excuus voor mama om even later met baby schaterend over het tapijt te rollen. Het opstapje naar de keuken is een makkie in beide richtingen, hoewel dat toch behoorlijk hoog is. Ze trekt zich overal aan recht en sinds kort kan ze dan ook opnieuw gaan zitten zonder te vallen. En wanneer ze rechtstaat en naar de andere kant van tafel/park/watdanook wilt, dan schuifelt ze er naartoe, voetje voor voetje. Wanneer mama haar stevig vasthoudt kan ze ook een paar stapjes vooruit zetten, tot haar eigen grote verbazing!
Fijne motorische ontwikkeling. Het kleinste kruimeltje op de grond, zo piepklein dat je het amper ziet liggen, maar zij moet het hebben! Met duim en wijsvinger plukt ze eindeloos geduldig tot ze het te pakken heeft. Dan moet mama snel zijn, want anders wordt het met een tevreden zucht in 1 beweging in de mond gestopt! Een wieltje of iets metaal moet tot in de puntjes met een fijn vingertje afgetast en onderzocht, en als het even kan ook met de nagel bestudeerd *krabkrab*.
Woordjes. Mama, Papa, dada, ata, husj, huh! De eerste 3 zijn duidelijk, de laatste 3 zijn voor haar ook duidelijk, voor ons minder. Met ata! worden dingen aangewezen, dus ik vermoed een “wasda”. husj! is voor het onderzoeken van iets wat ze nog niet kent. De huh! uitroep lijkt op een herkennende en tevreden reactie in de vorm van “ziedanu”!
Sommige andere woordjes kent ze maar al te goed. De “nee” wordt al driftig in het rond gestrooid, de “ja” uiterst spaarzaam gebruikt. Mama en papa moeten op hun tellen passen. Ze weet wanneer we het over haar hebben, zelfs zonder haar naam te noemen, en sleutelwoorden als eten, flesje, melk, pap, fruit, patatjes, koek moeten soms haast geluidloos uitgesproken worden om niet overvallen te worden door een zeer enthousiaste baby!
Logische redeneringen. Om op latere leeftijd problemen te vermijden worden nu al duidelijke grenzen gesteld: een paar duidelijk afgebakende fysieke grenzen waar ze misschien makkelijk langs kan als ze wil, maar nu al leert dat het niet mag. De kachel bijvoorbeeld. De huiskamervloer is in parket, maar het stuk rondom de houtkachel is met tegels die iets hoger gelegd zijn. De tegeltjes zijn ronduit off-limits. Toch probeert ze af en toe, aftasten waar de grens precies ligt, een heel strikte lijn van mama en papa. Ze besloot om toch maar na te geen of er geen uitzonderingen waren op de regel. Haar speelgoed op de steentjes gooien bijvoorbeeld, toch het perfecte excuus om erop te mogen? Fout geredeneerd, en een verbouwereerde baby bevond zich 5 seconden later achter de tralies van het park.