Dit weekend was het eindelijk zover: Cyberlive 2.1!

Voor de mensen die het concept niet kennen, Cyberlive is een larp, een live action roleplaying game. Een rollenspel dus waar spelers een zelfgekozen personnage uitbeelden en in een verhaal terechtkomen waar ze zich moeten uit redden. De setting wordt verzorgd door de organisatie, net als het scenario en de kostuums van de figuranten. Figuranten krijgen hun rol van de organisatie en zullen binnen het scenario de spelers helpen of net tegenwerken. Gevechten worden uitgebeeld met wapens uit moes en latex en in het geval van Cyberlive Nerf-vuurwapens (schieten kernloze moes projectielen af zoals pijltjes en balletjes). Een larp heeft ook steeds een handboek, zoals de regels van een gezelschapsspel, waar iedereen zich aan dient te houden.

Na een pauze van 3 jaar waren de verwachtingen van de oudgedienden van de eerste Cyberlive cyclus hooggespannen!

De locatie: een oud fabriekspand in Destelbergen dat binnenkort wordt afgebroken.

De setting: in een verre toekomst na de 3de en 4de wereldoorlog tracht iedereen te overleven. De wereld wordt na mutaties bevolkt door mensen, elfen, orken en dwergen, maar ook door buitenaardse skits en een resem aan al dan niet gemuteerde of genetisch gemanipuleerde wezens alsook androides. Magie bleek geen fabeltje te zijn en ook Goden zijn gesignaleerd. In deze vreemde wereld komen een aantal avonturiers samen, elk met hun eigen redenen, in Nieuw Babylon, of wat daarvan overblijft na de 4de wereldoorlog en de overrompeling door de racistische Sytrische Orde.

De hoogtepunten:
– Amy (aka Anja), een klein frêle skit meisje krijgt een deur niet open, na aanmoediging van omstaanders geeft ze de deur een gefrustreerde schop… waardoor deze openvliegt en letterlijk uit de hengsels spat
– de magier met het p-sprapaakgebrepek
– uitbreken uit de gevangenis van de Sytrische Orde, aan de Witte Engelen van de Sytrische Orde wijsmaken “de misdadigers zijn daarheen gelopen” om ze daarna in de rug aan te vallen terwijl de “misdadigers” hen frontaal aanvallen
– inbreken in de kluis met een hoop omstaanders, betrapt worden en het op de orkenvrouw steken die daar toch in de kluis zit met haar kleren vol geld
– geld uit de kleren van een hysterische orkenvrouw pikken en verstoppen, de eigenaar van het geld sussen met een kwart ervan
– in een duistere met rook gevulde gang Borg-like ondoden in stukken hakken, ze blijven maar komen en hebben onze maat ontvoerd en de ene na de andere medestander valt zwaargewond neer
– Mickey Mouse (aka Andrew), een flitsende skaven (ratmens) met Mask-allures
– in de stock inbreken om tot de ontdekking te komen dat die geplunderd wordt, aangevallen worden door een hoop wezens en een persoon in een load-lifter exoskelet (zoals in Aliens), dat we daarna buitmaken voor reparatie en hergebruik
– een super artefact buitmaken na een “test” en dan tegen één van de personen die het zoekt staalhard liegen dat je als je er iets over hoort het zeker zal komen zeggen
– de puzzelstukken om het artefact te vinden doorgeven zodat die persoon het “zeker zal vinden” terwijl het in mijn zak zit
– Goden ontmoeten
– personages begraven
– het gigantische eindgevecht met luide muziek en lichteffecten waar de spelers gebruik maakten van de load-lifter, we door hinderlagen en holtes moesten kruipen, om ten slotte in de escape pods terecht te komen
– waar ik op het knopje voor de lancering drukte en daardoor blijkbaar 2 medespelers achterliet in het hol van de leeuw

Doodop, spierpijn, de cyste in mijn pols verdwenen na een verkeerde slag tijdens een gevecht (en dus pijnlijke pols maar voor een goed doel), lekker eten zoals groene spaghetti, paarse mayonaise en roze melk en een geslaagd evenement.

Cyberlive 2.1 was machtig. Op naar Cyberlive 2.2!!!