Internationale vrouwendag

Het leek simpeler vroeger. De onderwerpen over vrouwen in de maatschappij worden nu steeds moeilijker bespreekbaar, lijkt me. En dat in een tijd waarin we net zouden moeten leren dat gesprek vrijer en vlotter aan te gaan.

Ze gunnen ons ons dagje wel, de o zo stoute mannen. En als ik zo rondkijk online, gunnen ze ons onze “eigen” organisaties. Maar daar zit ik de laatste tijd zo gewrongen. Ik ga naar events voor en door vrouwen, conferentiesessies, al dan niet gesponsorde networking events. Maar de vraag die ik me hierbij blijf stellen is: “Waarom kom ik altijd zo teleurgesteld terug van deze events?”.

My 2 cents voor deze internationale vrouwendag. We hebben als vrouw nog veel te leren om door die muur te breken die we voor onszelf bouwen, voor we eraan kunnen denken om door de muren geraken die mannen voor ons opwerpen. En dat begint bij onze eigen opvoeding van onze kinderen, bij gesprekken met onze vrienden en echtgenoten, maar meer dan ooit begint het bij hoe we ons gedragen bij elkaar. Weg met gesponsorde “feministische” events waar we naartoe gelokt worden door goodiebags met pralines en dure make-up. Weg met jaloezie en concurrentie onder elkaar op de werkvloer. Steek de hand heel even in eigen boezem, en zorg ervoor dat vrouwen elkaar helpen daar waar het nodig en getimed is. Dat zou al een eerste echte stap in de goede richting zijn.

Culture follows structure. Maar als vrouwen staan we nog ver van het overeenkomen in welke structuur we dan wel willen leven. Laten we die basis eens aanpakken, en dan pas de mannen die niet mee willen. Zou dat niet kunnen helpen?