Het heeft nog lang geduurd, meer dan een jaar zelfs, voor de eerste échte brokken vielen met de brilletjes.
Manon verloor al een paar keer het vijsje uit een scharnier, wat steeds met de glimlach werd gerepareerd door de opticien.
Maar deze keer, vlak voor de vakantie, was het goed raak. Aidan besloot dat hij zijn bril niet wilde dragen tijdens de speeltijd, stak die in zijn broek en natuurlijk kwam Murphy om de hoek piepen. De bril kraakte voorbij het scharnier, dichtbij het glas.
De opticien zag er geen graten in: de front vervangen, ongeschonden glas recupereren en het zou goed meevallen. Tot bleek dat het brilletje van dit model niet meer in het mooie blauw van zijn bril beschikbaar was. Er was nog de versie nachtblauw met grijs. In dezelfde kleur was er nog wel een lichtjes ander model in de nieuwe collectie.
Dus zijn we nog eens gaan passen. En kreeg meneertje een volledig nieuwe bril, want hij was helemaal niet te spreken over de donkere kleur, en de glazen moesten anders om in de nieuwe bril te passen.
Maar veel verschil zien we niet:
OUD
NIEUW