Ik had ze ook mooi staan: de foto’s van lachende kindjes die met veel plezier naar school gingen. Beide kindjes waren super gelukkig die eerste dag.
Dag 2 trokken er donkere wolken samen boven het schoolgeluk. Gelukkig niet bij Manon, die nog steeds super trots is dat ze nu bij de “grote” hoort en flink en enthousiast haar huiswerk maakt.
Aidan heeft het daarentegen een pak moeilijker. Zijn zus zit op een andere speelplaats, en dus voelt hij zich extra verlaten wanneer ik hem bij de kleutertjes aflever. De voorbije weken elke ochtend tranen met tuiten en een juf die hem even in de armen moet nemen zodat ik tenminste kan vertrekken en hij kan beginnen kalmeren.
We zijn nu 2 weken aan de school bezig, en hij begint het te aanvaarden. De voorbije 2 dagen ging het al een pak vlotter.
Intussen eten de kindjes ook warme maaltijden op school. Dat scheelt enorm voor de avondroutine: een lekkere boterham, tijd voor huiswerk en ontspanning voor het bedtijd is. Anders moest ik nog koken, zaten de kinderen gehypnotiseerd voor de tv zodat ze niet in de keuken kwamen en was de avond één grote rush. Het verschil is nu al merkbaar!
Mijn kleuter gaat om 18u – 18u30 slapen! Dus warm eten op school is ook hier een grote hulp!
O wat ben ik jaloers dat de kinderen warm kunnen eten op school. Hier in Antwerpen is dat jaren geleden afgeschaft. Elke dag gaan werken betekent inderdaad elke avond een rush. Zeker omdat die twee grote van mij flink hulp nodig hebben met huiswerk… En elke dag eten dat snel klaar moet zijn. Soep met brood wordt hier al jaren beschouwd als een volwaardige maaltijd 🙂 Gelukkig ben ik nu nog een tijdje thuis door de miniman.