Ik ga er eens een moeilijke tussengooien. Mijn mening, daarom niet de uwe, maar ik wilde ze eens laten horen op meer dan 140 karakters.
Het is een hoop heisa online op dit moment: de zogenaamd seksistische speelgoedblaadjes. Plots is feminisme weer hip, terwijl het de laatste 10 jaar precies een stuk kalmer was. Misschien hebben de acties van Femen er iets mee te maken? Ik weet het niet. Het is natuurlijk wel zo dat je steeds de knalroze en knalblauwe blaadjes hebt die het “typische” genderspecifieke speelgoed streng aflijnen. Maar.
Het is makkelijk de vinger te wijzen naar die boekjes, als je zelf niets doet in de opvoeding van je kinderen om hen te laten voelen dat het OK is om genderneutraal te spelen.
Mijn dochter speelt met de garage en takelwagen van haar broer, terwijl ze verkleed is als prinsesje. Ze kijkt de ogen uit naar de speelgoeddokter en is onder de indruk van onze vrouwelijke huisdokter, dus thuis worden wij regelmatig onderzocht en al dan niet ziek bevonden. Aidan speelt met een knalroze piano en met popjes, en het algemene babyspeelgoed hier is gewoon in felle vrolijke kleuren. De Duplo in huis is een mengeling van “meisjes” stenen (Dora en Hello Kitty) en de gewone kleurige klassieke blokken. Ze maakt geen onderscheid. Haar favoriete knuffels zijn een rood “Emilie” popje en een cavia van de Ikea. In de Lego store maakte ze 2 meisjes met lang haar en 2 stoere mannetjes met helmen en skateboard die ze allemaal wilde meenemen.
Wat ik hiermee wil zeggen: je kan roepen en tieren dat de speelgoedcatalogi te seksistisch zijn, maar kijk samen met je kind de hele catalogus door en laat hén beslissen wat ze willen of niet. Je zal ervan opkijken hoe weinig invloed het eigenlijk écht heeft. Die kleine mannen zijn van nature uit evenwichtiger dan je denkt 😉
Regelmatig onderzocht, en minstens elke week iemand ziek bevonden, heb ik gelezen 😛
Maar je hebt een goed punt! Kinderen zelf hun soort speelgoed laten kiezen is toch veel ebter?
Als mijn zonen allebei kleutertjes waren kocht ik voor hen een fantastisch mooi, groot stevig stoer blank houten poppenhuis. Ze vonden het fantastisch. Het huis stond in brand en moest geblust worden met hun brandweerwagen; toen was het dak opengebroken om beter te kunnen blussen maar allé… Het huis werd gebruikt als garage. Veel overvallers die de arme bewoners knevelden. Dus: hoe genderneutraal je ook speelgoed koopt, boys will be boys. Gelukkig maar.
En intussen loopt de oudste (7 jaar) hier even goed rond met gelakte teennagels, who cares. (well, I do) Hij vindt zijn weg zelf wel, zonder dat we moeten zeggen “dat is niet voor jongens”, als hij daar blij mee is, dan ben ik blij voor hem, al moet ik zeggen dat mijn eerste reactie toch ook was van “moet dat nu echt”, maar neen, het moet niet, maar màg wel.
Dat Bart Smit “zo goed als mama” op een reclame blad zet, met daarbij meisjes die kuisgerief vast hebben, is misschien niet de meest verstandige zet, maar het typeert daarbij veeleer de mama’s, niet de kleuters zelf. And again, who cares, ik zou er redelijk wat durven op verwedden dat het in vele gezinnen ook zo is dat mama het kuisen voor haar rekening neemt en papa de klussen aan electriciteit en leidingen en herstelwerken allerhande; en ook dat hoeft niet eens fout te zijn…