10 dagen is mijn kleine man. Rap dat dat gaat! Intussen is het al een rollercoaster geweest. Babyblues weetuwel? En ervaring na Manon.
Ik herkende ze direct, die schattige lachjes bij een pasgeborene. Die ‘hiep’ geluidjes bij het slapen. Het teruggeven kwam progressief, trager dan bij zijn zusje wel. Maar na een paar slapeloze nachten kwam de verpleegster van K&G langs, dezelfde die Manon opvolgde en ze raadde aan om na het weekend de pediater al op te zoeken om de reflux direct aan te pakken. Tijdens het weekend merkte ik ook nog dat het nageltje van één van zijn grote teentjes aan het ingroeien was. Maandagochtend dus direct afspraak gemaakt bij de pediater, die middag konden we al gaan.
Het teentje was geen probleem, een tijdje specifiek behandelen, zou moeten goed komen. De test van het navelstrengbloed wees echter op aanleg tot allergie. Okay… Manon is allergisch aan muggenbeten en heeft wat eczeem, dus het zou wel kunnen. Voor de zekerheid dus aangezien de melk toch aangepast werd schreef de pediater HA-AR melk voor (oftewel hypoallergene anti reflux melk).
Het resultaat? Om 16u de eerste fles, om 20u de volgende, om middernacht nog steeds geen drama’s, om 4u30 pas vroeg hij opnieuw eten. We konden gewoonweg slapen in wat ik voor een baby normale blokjes vind. Instant resultaat. Een semi uitgeruste mama en papa kunnen dus opnieuw de strijd aan 🙂
Intussen hebben we toch ook een afspraak gemaakt bij de baby osteopaat: ook net zoals zijn zus heeft kleine pruts een voorkeurshouding, daar laten we ook eens naar kijken voor zijn hoofdje begint af te platten.
En Manon? Die is een voorbeeldige grote zus! Geeft tutjes, geeft verse pampertjes aan, wrijft over een babybuikje bij krampjes. Ze eist natuurlijk ook nog haar eigen aandacht op, en heeft een paar minder goede nachten achter de rug (ze hoort hem ook wel wenen hé). Een droom van een zusje!
We gaan nu voor rust en regelmaat, eens zien in hoeverre we daarin slagen 😉