Onlangs kregen we een uitnodiging uit onverwachte hoek om een dagje naar zee te gaan. Vrienden van ons hadden een appartementje van familie ter beschikking op de zeedijk in De Panne en ze waren daar met hun zoontje van 10 maand oud. We hielden angstvallig het weerbericht in het oog en toen het er eindelijk wat goed begon uit te zien hapten we toe!
Gezien de afstand en omstandigheden was het ongeveer middag toen we eindelijk ter plaatse waren: een paar noodzakelijke dingen thuis vergeten (gelukkig waren we nog niet ver), een pitstop onderweg om te voorkomen dat Manon alles zou onderkotsen (het kind wordt makkelijk autoziek), druk verkeer. Maar het zicht vanuit de mini penthouse was adembenemend en de wolken begonnen uiteen te drijven!
Toch lieten we eerst de kleine pruts wat eten en slapen. We trokken richting dijk waar we een strandterras opzochten voor onze lunch: zo kon Manon in het zand spelen! Maar daar had ze duidelijk niet zo’n zin in. Wegens de rotzomer die we tot nu toe hadden zijn we er nog niet toe gekomen haar zandbakje te installeren en zand, dat is dus iets vreemds hé, dat plakt aan uw handen en kruipt tussen uw tenen! Na hier en daar wat zacht overhalen was ze toch bereid om eerst over de plankjes in het zand te lopen en aangezien iedereen blootsvoets ging dan toch mee te stappen omdat we er een spelletje van maakten en haar regelmatig tussen mama en papa in lieten “zwieren”.
De zee zelf, dat was nog een ander paar mouwen! Maar ze gaat graag in bad en we plaatsten haar strategisch zodat er eerst slechts af en toe een golfje aan de tenen kwam likken. Na een minuutje of twee gingen we al wat verder het water in, dat trouwens na de eerste kou best wel fijn was van temperatuur!
Kortom, na wat zachtjes aandringen hadden we dit:
Na het zee-avontuur gingen we een ijsje eten dat ze gretig mee lepelde, en kreeg ze een klein windmolentje in de vorm van een lieveheersbeestje cadeau, ze koos een knal oranje beestje. Intussen zagen we dat er een avondmarkt werd geïnstalleerd op de dijk. We keerden terug naar het appartement om de kinderen een dutje te laten doen, maar geen van beiden had daar zin in met drama’s tot gevolg. Uiteindelijk sliep ze toch wat, en gingen de mama’s even wandelen op de markt waar mijn vriendin nog een cadeautje kocht voor mijn kleine meid: een Bumba pluche want er stond ook een standje van Plopsaland dat natuurlijk vlakbij ligt. Intussen bleken er zich opnieuw drama’s af te spelen op het appartement, dus we grabbelden een pak friet mee voor de mannen en keerden terug. Manon was enorm onrustig, die laatste hoektand hopelijk? Een opflakkering van de spruw waar ze de voorbije dagen mee worstelde? In elk geval werd het pas beter na het toedienen van een dosis teegel, een dosis Nurofen en een dosis Bumba-knuffelen bleef ze klaarwakker tot we om 22u alles bij elkaar zochten om naar huis te gaan. Dat belooft voor de vakantie in het zuiden binnen 2 weken!
O ja, ik zie er trouwens uit als een clown vandaag met een knalrode neus en dito schouders. Dat komt ervan wanneer je de peuter helemaal inwrijft met factor 50+ en dan nog in t-shirt en broek houdt maar zelf geen druppel zonnecrème gebruikt… Zucht.