Na al het geraas rond mijn hoofd, probeerde ik dit even in perspectief te plaatsen.

Het gaat niet alleen over de afstand in kilometers. New York ligt veel verder van ons vandaan dan Beiroet, en toch leken ook aanslagen in New York harder aan te komen dan die in Beiroet.

Het maakt de verschrikking er niet minder om, voor alle betrokken mensen. Maar het lijkt mij dat veel mensen voorbij gaan aan waarom wij als mens zoveel harder geraakt worden door wat in Parijs gebeurde dan wat er in Beiroet of Kenya gebeurde.

Laat me een paar vragen stellen, beantwoord deze voor jezelf. Sluit je ogen na het lezen van elke vraag en antwoord heel eerlijk voor jezelf: ja of neen.

Beeld je in: je zit in Kenya op een terras. Kan je je voor de geest halen wat je zou te eten of te drinken staan hebben op het tafeltje voor jou? Wat voor stoeltje het is, wat voor tafeltje? Is het warm, koud? Klinkt er muziek en zo ja dewelke?

Beeld je in: je zit in Beiroet op een terras. Kan je je voor de geest halen wat je zou te eten of te drinken staan hebben op het tafeltje voor jou? Wat voor stoeltje het is, wat voor tafeltje? Is het warm, koud? Klinkt er muziek en zo ja dewelke?

Beeld je in: je zit in Parijs op een terras. Kan je je voor de geest halen wat je zou te eten of te drinken staan hebben op het tafeltje voor jou? Wat voor stoeltje het is, wat voor tafeltje? Is het warm, koud? Klinkt er muziek en zo ja dewelke?

Ik wil er wat op verwedden dat de overgrote meerderheid onder jullie heel eerlijk “neen” zal moeten antwoorden op de eerste twee vragen, maar veel minder moeite heeft om “ja” te antwoorden op de derde vraag (koffie/thee, croissant, bistrotstoeltje en -tafeltje, typisch Europees weer, een toeristische accordeonist op de straathoek…?).

Het is net deze mogelijkheid om je extra te kunnen vereenzelvigen met de mensen die dit meegemaakt hebben dat de gebeurtenissen anders doet aankomen. DIT KON IK GEWEEST ZIJN! Velen van ons doen graag eens een citytrip Parijs. De taalbarrière is laag, de cultuur ligt dicht genoeg bij de onze, de omgeving is herkenbaar. Omdat wij ons niet kunnen vereenzelvigen (cultural bias) met mensen uit een andere cultuur, hoe hard we dat ook zouden willen vanuit ons o zo rechtvaardige hart. Ons brein accepteert dit gewoonweg niet.

In plaats van mensen die puur logisch reageren wegens de persoonlijke herkenbaarheid van een situatie met de vinger te wijzen, zou ik voorstellen om die mensen in de plaats gewoon de nodige informatie aan te bieden. Parijs in het rijtje te plaatsen en zo het perspectief te verbreden. Niet neerbuigend of beschuldigend spreken maar begrip opbrengen voor onze eigen cognitief bevooroordeelde reacties en iedereen de mogelijkheid te bieden deze te doorbreken dankzij genuanceerde informatie om te verwerken. Aan mensen vragen om de zo vele artikelen die er wel degelijk zijn geschreven over Beiroet, Kenya, en zo veel andere landen vol aanslagen en miserie, te zoeken en te lezen. Heel makkelijk via Google News bijvoorbeeld.

“De Media”, dat is niet alleen het journaal om 7.

Ik verwed er wel wat om dat er minder discussie zal zijn dan de voorbije dagen.