Manon gaat naar een piepkleine school, die bijna uit haar voegen barst. Ik vind het er heerlijk: fijne omkadering, gemotiveerd team. Maar een kleine school wil ook zeggen: geen ruimte voor en écht schoolfeest met podium en toeschouwers enal. De school maakt dit jaar al 10 jaar deel uit van het GO! onderwijs en dat werd toch gevierd. Het sattelietschooltje in de naburige gemeente hield een grote opendeurdag. Manon haar school organiseerde een geocache tocht (met GPS te huur), een wandeltocht en een kabouterzoektocht. Als afsluiter van de wandeltocht was er een grote barbecue op de speelplaats en een fototentoonstelling over de geschiedenis van de school. Er was ook een ballonwedstrijd, maar Manon snapte niet goed dat het écht de bedoeling was de ballon los te laten, met even wat drama tot gevolg. Gelukkig was daar de juf om haar snel een andere ballon toe te stoppen.

Normaal hadden ik of mijn man meegeholpen met de organisatie, maar aangezien hij in het buitenland zat was dat dit jaar geen optie. Om te steunen trommelde ik wat volk op om te gaan eten en genoten we van de barbecue terwijl Manon rondhuppelde. De kleine meid at voor het eerst een raketijsje en proefde met heel veel enthousiasme van de lekkere marokkaanse koekjes die per 6 verkocht werden samen met glaasjes verse muntthee.

En de baby, die zat er bij en keek ernaar, proefde voor het eerst brood en vond dat zalig, en liet mama merken dat hij bovenaan 4 snijtanden tegelijk krijgt. *kwijl*