De kleine meid wordt groot. Nog niet zo groot dat ze begint te spreken, hoewel uitroepen als “dada”, “mamama”, “papa”, “ata” en wo wel regelmatig gebruikt worden zijn ze willekeurige aanduidingen wanneer ze de aandacht wil trekken.
Maar ze begint goed te worden in woordenloze communicatie, en vandaag kreeg ik daar opnieuw een paar fijne staaltjes van!
– wijzen om de aandacht op iets te trekken, meestal vergezeld van de uitroep “ata!”
– dingen wegduwen wanneer die niet gewenst zijn, in extreme omstandigheden zelfs uitzonderlijk vergezeld van “nenenene”
– wanneer ze genoeg gegeten heeft het handje uitsteken en er heen en weer mee zwaaien
– dan voor zichzelf applaudisseren zoals wij doen wanneer ze flink haar bordje heeft leeggegeten om aan te duiden dat ze echt wel gedaan heeft met eten
– aan tafel reikend een handje naar ons uitsteken om aan te tonen dat ze ook een stukje van die boterham wil hebben
– aan haar broekspijpen trekken wanneer er een pakje in de pamper zit

Het is ongelofelijk hoe goed ze zich zo al kan uitdrukken, wat zal dat niet geven wanneer ze klaar is om woordjes te gebruiken? Ik houd mijn hart al vast…