Murphy liet nog niet direct los.
Zondag merkte ik dat één van de cavia’s die al eerder een luchtwegeninfectie had, toch weer zwaarder ademde. Ze at wel nog heel goed, dus nog geen paniek. Maandagochtend belde ik rustig de dierenarts op voor controle en ik kreeg een afspraak om 17u.
Zo gezegd, zo gedaan, maar met een uithuizige echtgenoot stond ik dus met cavia én 2 kindjes op het afgesproken uur op de drempel bij de dierenarts. De kinderen waren nieuwsgierig, keken hun ogen uit en legden uit wat het probleem was. De controle bevestigde: een intussen blijkbaar zware luchtwegeninfectie. Maar een prikje met antibiotica en ontstekingsremmer zou er de cavia snel doorheen moeten helpen!
Een piep van de prik en de cavia kroop in Manon haar armen om te bekomen. Dachten we. Luttele seconden later begon de cavia te schokken, de dierenarts haalde er de zuurstof bij, hielp met het ademen, checkte regelmatig of er nog hartslag was maar na een paar minuten viel het harde verdict: geen hartslag meer. Volgens de dierenarts waarschijnlijk combinatie van de infectie waardoor water op de longen, de stress van het vervoer en de toegevoegde stress van de injectie die een toeval veroorzaakten. Op vraag van de kinderen kregen we de overleden cavia mee in een doosje, om haar in de tuin te begraven onder de kerselaar (haar graf zal roos’kens dragen). Daar rust ze nu zacht, dinsdag deden we een mini begrafenis na school.
We reden ook onmiddellijk door naar de dierenwinkel waar ik voor de zekerheid eerst mee telefoneerde: er zou een cavia eenzaam achterblijven thuis, dus een nieuwe compagnon moest volgens de kinderen direct opgehaald! Een witte cavia was er niet bij deze keer, dus kozen ze voor een pikzwart superzacht en zeer handtam bolletje. Na wat gerommel in de kooi en het nodige gepiep hebben ze elkaar nu gevonden. De baby gedraagt zich als een redelijk opdringerige baby, en Sansa heeft de mama taak wonderwel op zich genomen. En de naam? Dat werd opnieuw Danaerys, ook een beslissing van de kinderen. Danaerys “Zwartje” II.
Hm ergens wel akkoord dat een diertje niet alleen mag en kan zijn, maar ik hou niet zo van de directe vervangmentaliteit. Beestje dood? Geen erg, er zijn er nog veel in de winkel.
De drijfveer hier was heel duidelijk: de andere gaat te veel verdriet hebben.