Aangezien ik besloot de traditie in het leven te roepen was het vorig weekend opnieuw tijd om gistwafels te bakken volgens het familierecept voor mijn ouders, meter en peter. Het ging van kwaad naar erger.
Ik besloot namelijk dat gezien het vriesweer de kachel moest worden aangestoken, zodat ik daarnaast op een stoel de grootste pot deeg kon laten rijzen met de stralingswarmte. Een andere pot deeg zou ik op heel lage temperatuur in de oven steken. Mijn oven kan namelijk heel zacht opwarmen en dan helemaal tot pyrolyse.
Ik begon dus gezwind aan het deeg terwijl manlief het hout bij elkaar raapte om de kachel aan te steken. Toen ik het deeg wat liet rusten en de gist aan de centrale verwarming stond te activeren begon ik de kachel aan te steken. De rook ging echter niet de schouw in, maar kwam door alle kieren naar binnen gestroomd! Omdat het vrijwel windstil was en de schouw koud trok deze namelijk nog niet. Gevolg: voordeur open, achterdeur open, dampkap aan om de rook buiten te krijgen. En heel het huis te koud om deeg te laten rijzen.
Dan maar de oven opwarmen en daar een halve pot deeg in. Handdoek over de pot, pot in de oven, oven op de laagste stand. Na enige tijd hoor ik de oven even piepen, en vermoed dat het gewoon het signaal is dat de oven terug op temperatuur is nadat ik de pot erin schoof. Nog enige tijd later kwam er een vreemde geur, en hoorde ik de oven opnieuw piepen. Toen kwam de paniek in mij op en ik had gelijk! De oven heeft al even last van een vals contact in een knop, en opnieuw was dat gebeurd. Intussen was die opgewarmd tot 275°!!!
Ik heb dus een handdoek die gepromoveerd werd tot vod aangezien er nu een bruine potafdruk op staat en tot mijn grote verbazing kon ik nog 3/4 van het deeg redden nadat ik de gebakken laag eraf haalde.
Tijd voor een nieuwe oven blijkbaar 🙁
Maar de wafels waren gelukkig wel super lekker!
