Onze Manon is sinds ze naar de kleuterschool begon te gaan amper nog ziek geweest. Een snotneus, ja. Maar niets ergers. Tot dit weekend. Ze wilde geen ontbijt. Ze dronk wat sapjes. Ze werd ronduit mottig van het aanzicht van het middageten, ook al lag er enkel maar wat witte rijst op haar bord en ik de rest nog moest opscheppen. We lieten haar gewoon met een handdoek eronder in de zetel liggen, ze trok grijzig weg. We probeerden haar wat motilium te geven, wat ze ook weigerde. Middagdutjes zijn al even verleden tijd, toch sliep ze een dikke 2 uur aan een stuk in de zetel. Haar Bumba waar ze al een jaar niet meer naar omkeek dicht tegen zich aangedrukt.
Intussen gaat het gelukkig een pak beter. Het waren dus een paar hectische dagen. Op naar beter!
Als de mama er maar bij is. Dan komt alles goed!