Ik kijk al van kindsaf naar het Eurovision Songfestival. Het was één van de weinige avonden in het jaar waarop ik, als ik het aankon, laat mocht opblijven, soms wel tot middernacht! Een stukje van die magie is toch wel blijven hangen voor mij.
Gisteren hielden we een verjaardagsfeestje met vrienden, en op 21u werd de TV aan gezet. We keken op de BBC weliswaar, meer hilarische commentaren kan je niet vinden. Een aantal van de bezoekers doorspekte de avond met het voorlezen van de commentaren op Twitter, tot algemene hilariteit op sommige momenten.
Onze Roberto zette zijn beste performance neer, en we kregen er effectief punten voor. Een 11de plaats is echt wel verdienstelijk in een wedstrijd waar punten geven aan de buurlanden zowat traditie is geworden (danku Nederland voor de 12 punten 😉 ). Persoonlijk vond ik de winnares niet het beste, maar het is een catchy nummertje en dat is zowat waar deze wedstrijd voor staat. Plus Denemarken heeft wel nog budget voor zo’n show volgend jaar zeker?
Mijn top 3 bestond uit Noorwegen dat ook wel een goed en catchy nummer had, Roemenië puur voor de techniciteit van hun contratenor, en Azerbeidzjan voor de complete act, die mime was echt wel goed en het nummer mooi. Nee, Anouk zit er niet bij, hoewel ik haar nummer prachtig en zeer goed uitgevoerd vond was het simpelweg geen Eurosong nummer. Ze had wel een iets betere score verdiend.
En nu wachten we terug een jaartje. Ik weet niet hoe de vrt het zal aanpakken om hun kandidaat te kiezen, maar die voorrondes interesseren mij niet. Ik pik pas terug in bij de halve finales in mei 2014. Hopelijk opnieuw met hilarische commentaren van de BBC, vrienden en kennissen!