En toen, toevallig, had ze een nacht geen tut. Het daaropvolgende dutje vroeg ze er niet naar. Pas aan het begin van dutje 3 kwam de vraag waar het tutje was. Ik suste dat ze nu een grote meid is, en dat ze bij haar vieruurtje een stukje witte chocolade zou krijgen. Die avond vroeg ze er opnieuw naar. Ze maakte mij duidelijk dat ze wilde kunnen zuigen. Ik gaf drinken met een rietje en ze ging rustig slapen.
Volgend weekend gaan we eens naar de tuttenboom in het stadspark in Aalst. Dan krijgt de grote meid een cadeautje. Ik denk dat ze dat wel verdient!