Nieuwjaarsfeestjes en bedrijfsdingen

Gisteren was het nog eens tijd voor het jaarlijkse nieuwjaarfeest van het bedrijf waar ik werk. Ik keek er best wel naar uit: collega’s zien die ik nu al een paar maand niet meer gesproken heb en zo. Plus het algemene voordeel van deze feestjes: ik kom er steeds interessante dingen te weten, de roddels hangen er gewoon in de lucht, en hoe meer de avond en de flessen wijn en pintjes bier vorderen, hoe meer je te weten komt. 😉

In elk geval hadden we gemikt op aankomen naar het einde van de obligatoire speech. Het is toch steeds hetzelfde, zelfs in deze crisistijd slaagden we erin winst te maken, zij het zeer weining, en dus moet er nog meer gesnoeid worden en opgelet voor onnodige kosten! Er is ook de jaarlijkse top 10 van klanten qua zakencijfer.

Wegens wat moeite om in het donker op een besneeuwde, hellende parkeerweide de juiste weg te vinden kwamen we net aan toen de speech nog een 5-tal minuten te gaan had. Oef. En de baas heeft me niet eens zien binnenkomen, ook goed.

Na de speech mochten we aanschuiven aan het buffet, wat sinds een paar jaar ook een vaste formule lijkt te worden: 3 warme buffetten, een italiaans, een mixed grill en een couscous-buffet wegens de hoge concentratie marokkaanse werknemers. Ik proefde van alledrie en het was allemaal best lekker. De top was toch het mixed grill buffet, met zalm en scampi papillotten om vingers en duimen van af te likken. Aangezien ik een lief “bobetteje” had kon ik ook genieten van de wijn, waar ik tot mijn groot plezier geen hoofd- of maagpijn van had.

Na een tijdje kwamen de tongen los en kreeg ik wat info naar me toe geschoven. Ik kreeg kralle details over de baby van een collega die 2 maand te vroeg met keizersnede en spoedoperatie geboren is. Ten slotte fluisterde een collegaatje me een persoonlijk geheim toe waarvan ik benieuwd ben hoe het zal verder gaan.
Wat me ook enorm verbaasde waren de mensen die me kwamen vertellen hoezeer ze me misten. Van sommigen had ik nooit verwacht dat ze de woorden over hun lippen zouden krijgen, en zoals ze zeggen: I got all warm and fuzzy inside. 🙂

Nog anderhalve maand en dan moet ik terug aan het werk. Ben eens benieuwd wat de toestand tegen dan zal zijn.