Gisterenavond zijn we op tv dan toch maar gestrand bij de Mia’s. Een fijne show, maar zoals zo vaak bij die award-dingen zit er niet veel variatie in de winnaars… Toch was ik blij dat Bart Peters de Nederlandstalige prijs meenam naar huis, ik heb wel een zwak voor hem en kijk trouwens al uit naar zijn optreden op het Boombalfestival in de zomer.
Maar wat me ook bijblijft is de versie van Porcelein die The Lau bracht. De tekst raakte me weer diep.
In het diepste van mijn ziel
Ben ik eenzaam en fragiel
Maar ik staar de wereld aan als een winnaar
En het leven lacht me toe
Bij om het even wat ik doe
Elke keer zal ik er staan als een winnaar
Maar soms voel ik me zo klein
Wil ik iemand anders zijn
Diep van binnen kwijn ik weg van de pijn
Porselein, behandel mij heel zacht
Porselein, verbrijzeld door je lach
Porselein, poreus en onderhuids
Als een winnaar haal jij me onderuit
Mijn gedachten slaan op hol
Ik verval weer in mijn rol
En zal mijn eigen gang weer gaan als een winnaar
Ik kan vechten als een vrouw
Zoals ik strijden zal om jou
En ruim de vijand van de baan als een winnaar
Maar van binnen ben ik broos
Heel geremd en hulpeloos
In mijn hart ben ik vernederd en boos
Ik weet het wel
Niemand die me vragen stelt
En niemand die mijn naam vergeet
Ik weet het wel
Niemand die me wakker belt
En nooit ééns iemand die mijn dromen leest
Niemand die me stoort
Niemand die me hoort
Niemand die me kust als ik wakker word
Niemand die me mist
Niemand die me haat
Niemand die de deur voor me openlaat
Niemand die me kent
Niemand die me streelt
Niemand die me ooit eens een moment verveelt
Niemand voor mezelf
Niemand om te zijn
Wie is net als ik van porselein