Weet je, ik heb altijd gemengde gevoelens wanneer de herfst eraan komt. Je kunt het niet ontkennen: elk seizoen heeft zijn mooie kanten. De winter wanneer je een prachtige zonsopgang in al die winterkleurtjes ziet, het gras helemaal wit gevroren en knerpend onder je voeten en natuurlijk de gezellige feestdagen; de lente wanneer plots overal kleine bloemetjes zich verstoppen en er fris groen aan de bomen komt; de zomer met de lange warme dagen en het gezellig samenzijn in tuinen en op terrasjes; en dan de herfst met de gemengde gevoelens.
Wat ik ermee bedoel? Wel, je bent altijd wat droevig: “’t is weer voorbij die mooie zomer”. Je kunt er niet aan doen, je verlangt direct terug naar de warme gezellige dagen, in het gras liggen in de schaduw van een boom, vanalles te doen elk weekend met een hoop vrienden…
Die eerste dagen van de herfst, zeker wanneer het druilerig weer is zoals vandaag, die zorgen ervoor dat je een beetje down bent. Je schrikt van het verschil in lichtintensiteit en kleur ten opzichte van de zomer.
En dan, dan toont de herfst plots zijn eigen pracht: de duizenden kleurtjes van de vallende blaadjes, de rondwaaiende geel- en bruintinten bij een windvlaag, de manier waarop het licht weerkaatst wordt als de zon zich terug laat zien op natgeregende bomen en struiken.
De herfst heeft ook zijn prachtige kant, maar die komt meestal met een beetje vertraging 😉