Kalkoenfolk

Na het vlotte badkamerkiezen van gisteren hadden we het verdiend om zoals gepland te gaan ontspannen op Kalkoenfolk, een klein folkfestivalletje in Deinze, letterlijk in iemand z’n achtertuin!
We misten het eerste optreden, Native Flutes, een demonstratie van Amerikaans-Indiaanse fluiten en een stukje van het tweede, Collective Memories, een covergroep van “folky” evergreens, wat goed meeviel. We genoten zodra we aankwamen: een ruime achtertuin met in het midden een pracht van een treurwilg, tentafdaken en een klein geimproviseerd podium. De bar was goed gevuld en goedkoop, een broodjesbar en een dessertenbar en ‘s avonds was er barbecue voorzien.
We ontmoetten een aantal mensen die we in geen jaren nog ontmoet hadden, iedereen verbijsterd over hoe we soms toch terug bij elkaar komen.
Na een uurtje vervoegde Kris ons voor de rest van de avond, net op tijd voor de surprise act: een pas gevormde band waarin een aantal bekendere muzikanten hun opwachting maakten voor wat bluegrass folk van eigen makelijk, met een zeeeeeer hoge dosis humor. Vooral het liedje “Sore Pussy”, gezongen door Heather met de meest onschuldige blik ooit oogstte veel succes.
De setting was super, en we genoten van een hoop andere groepen, waaronder Klean, Faran Flad en Green Jacket. Het gezelschap was ook niet te versmaden! Spijtig genoeg kon 1 vriend ons niet vervoegen wegens autopech.
De bbq was trouwens immens: er waren 4 stukken vlees voorzien per persoon, en geen kleintjes! Samen met de aardappelen uit de oven en de salade waren de buikjes al snel rondgegeten!
Halfweg de avond kwam de organisator tot een ontstellende conclusie: hij had voorzien alle geluidstechniek zelf te verzorgen… ware het niet dat hij meespeelde in 3 van de aanwezige bands! Aangezien Thomas er na het optreden van Klean helemaal geen zin in had schoof hij de hete aardappel netjes door aan mijn ventje. Resultaat: een gratis drankkaart en zijn eten werd geschonken door de organisatie! De commentaren waren best goed, en gelukkig bleek dat de enige problemen die de kop opstaken te wijten waren aan een slecht werkend contact in de versterker van de bas van de accordeon, iets wat de accordeoniste blijkbaar al een goed jaar stoicijns negeert…

Een zeer gezellig festivalletje, en op het eind kon de organisatie met trots melden dat er met uitsluitend drank- en etenverkoop plus de spaarpot voor het toilet voldoende was opgehaald om het evenement volgend jaar opnieuw te laten doorgaan. Wordt dus nog zeker vervolgd… als is het volgend jaar 😉