Ons huis is een beetje vreemd. Omdat het in een helling gebouwd is stap je de voordeur binnen op straatniveau maar eens je achteraan bent is het precies een bel-étagewoning: een terras met een verdiep lager de tuin. Dus heb je een trap nodig die dat terras met de tuin verbindt. Vinden wij toch.

Ons eerste idee was een inox trap die zou passen bij een mooie ballustrade rond het terras. Maar inox is duur, dus gingen we voor gegalvaniseerd gelakt staal. De treden zouden een soort metalen randen zijn met arduin treden van 5 cm dik. Ook nog duur, en daarbij komen dan de leveringstermijnen van dergelijke trappen: 12-16 weken minimum! Wie zei er hier ook weer dat er crisis is in de bouwsector?

Daarnaast is er dus de optie betonnen trap. Ook deze kan afgewerkt met arduin treden en bekleding. De voordelen: toch wat goedkoper dan een metalen exemplaar, onze aannemer heeft een betonspecialist die ons ten zeerste aangeraden werd en hij kan die onmiddellijk maken. Nadeel: het is iets robuuster, minder sierlijk dan een metalen trap. De aannemer beloofde wel om de trap zo fijn en sierlijk mogelijk te maken zodat we ons de keuze niet zouden beklagen.
Maar dan hebben we tenminste een trap waar we over een week langs naar beneden kunnen stappen. We vroegen en kregen een prijs die goed was en hopla, vandaag wordt de bekisting gemaakt. (Ver)bouwen is ook wat compromissen sluiten.

In other news, de aannemer die de lichtstraat op maat zal maken is komen opmeten, dat klinkt ook zeer fijn. Opmeten = op de productieplanning zetten, dus ben ik ook in blijde verwachting van een leefbare leveringsdatum (lees: nog deze zomer). Fingers crossed!