Herfstmoeheid? Overwerkt? Teveel met vanalles bezig? Ik weet het niet. Ik weet wel dat ik een korte lont heb, dat ik vaker eens diep moet ademhalen wanneer een van de kinderen het toch wel weer uithangt en dat ik uren en uren zou willen slapen.
Intussen zit ik over de helft van een grote doos magnesium en vitamine B pillen die toch wel hun effect blijken te hebben. Het huis is al wat meer opgeruimd, ik vond de energie om Aidan zijn te kleine kleertjes weg te bergen en alle grotere maatjes klaar te leggen, er zit terug wat meer variatie in het weekmenu en de berg was wordt kleiner.
Kleine dingen kunnen plots teveel worden. Het werk helpt ook niet echt, zoals bij iedereen is het daar druk, drukker, drukst. Gelukkig zitten er toffe collega’s rondom mij, we kunnen nog eens goed lachen. Terwijl een zee van rode vlaggetjes naar mij staart vanuit mijn Outlook.
Er hangen spoken rond onze hoofden. Spoken die dingen die ik zou moeten loslaten vangen in netten waardoor het snel te veel wordt. Sneller dan normaal. Of toch in elk geval sneller dan vroeger.
De geblokkeerde rug vrijdagmorgen werd weggewerkt dankzij mijn man. De geblokkeerde schouder die 2 dagen later de kop opstak zit er nog steeds, morgen heb ik een afspraak bij de osteopaat. Er zit iets scheef. Ik hoop dat hij het fysieke al kan rechttrekken. Dan kan ik terug wat beter gezind aan mijn innerlijk trekken.
Terug dat fragiele evenwicht zoeken…
Zeer herkenbaar. Enige verschil is dat op werkgebied het niet aan de drukt ligt maar eerder aand interesse en waardering.
Pingback: Dit was 2013… |