Ik had al veel over de groep Aranis gehoord, maar ze nog nooit live zien optreden. Ze werden beschreven als neo-classicistische folk-rock, en wist dus niet goed wat ervan te verwachten.
Aangezien ze gisteren om 20u mochten aantreden op de Gentse Feesten bij Sint-Jacobs was ik netjes present, en vol verwachting. Hun eerste nummer was voor mij al direct raak, en deed me denken aan de composities van Philip Glass waar ik lang geleden in modern ballet nog op gedanst heb. Bij hun tweede nummer wist ik al onmiddellijk waarom: hun contrabassist-componist laat zich wel degelijk door hem inspireren en schreef zelfs het nummer “Through the Glass” als knipoog naar de bekende componist van post-moderne opera, repititieve muziek en filmmuziek.
Het eerste deel van de set was gewijd aan nummers van hun tweede CD, Music for an Imaginary Film en dus uitsluitend instrumentaal.
De geluidskwaliteit aan het podium kon beter: vooral de violen en accordeon kwamen heel schel over, en zoals zo vaak stond het eigenlijk te luid om comfortabel te luisteren, maar niettemin was het optreden heel goed te smaken.
Voor het tweede deel van de set werden 3 zangeressen het podium opgetroond: nieuwe nummers met zang die in het najaar zullen verschijnen op de CD Mirage. Ook hier hoorde ik echo’s van de stijl van Philip Glass en soms deed een stukje me zelfs denken aan de opera Akhenaten, maar Aranis geeft er een eigen draai aan met hun instrumentarium. Ook de laatste CD van Laïs kwam in mijn gedachten op tijdens één van de gezongen nummers, waar het stemgebruik, de ritmiek en de pompende energie doen denken aan een paar nummers uit The Ladies’ Second Song.
Het is dan ook niet te verwonderen dat de CD Songs for an Imaginary Film nu ook deel uitmaakt van mijn CD-collectie, aan het schappelijk prijsje van 15€.
Spijtig genoeg kon een groot deel van het aanwezige publiek het optreden niet echt smaken: om toch maar zitplaats te hebben was een groot deel van het publiek dat eigenlijk kwam voor Willem Vermandere er al een paar uur op voorhand. Dit veroorzaakte de nodige commotie zelfs tijdens het optreden van Aranis, elke stoel die vrijkwam werd aangevallen door een horde 60-plussers, waarvan sommigen me zelfs vuil bekeken omdat ik met mijn overduidelijk zwangere buik netjes op mijn plaats bleef zitten. Zelfs een hoogzwangere vrouw werd zitplaats ontzegd, totdat mijn gezelschap een stoel afstond om de dame te laten rusten.
En hoewel ik dol ben op Willem Vermandere die ik heeeeel lang geleden ook voor het eerst live heb gehoord op de Gentse Feesten (1985 dacht ik zo), hebben we zijn optreden maar zo gelaten, ik kon het niet langer aanzien hoe al deze deftige oudere dames en heren plots veranderden in egoïstische 5-jarigen en dus verkasten we naar het Baudelo, waar Accordzéam een best wel leuk bal ten berde bracht.
We pasten voor The Flying Pickets. Nog een groep die ik al heel lang ken en wel leuk vond, maar ik heb braaf naar mijn lichaam geluisterd en de rest van de Gentse Feesten voor een andere dag gelaten.