Ik begin te snappen hoe de Prinses op de Erwt zicht voelde. Het is ongelofelijk hoe verschrikkelijk gevoelig je lichaam wordt tijdens een zwangerschap. En niet alleen op de meer voor de hand liggende plaatsen zoals de boezem, maar helemaal!
Een klein pluisje op mijn arm maakt me gek van de jeuk, een haartje op de verkeerde plaats in de bh waagt het zelfs om pijn te doen, om dan nog niet te spreken van het zware gevoel in armen en benen dat zo een beetje alomtegenwoordig is, hoe warmer hoe meer uitgesproken. Een foute plooi in het beddenlaken doet me wakker worden wegens doffe pijn op die plaats – Prinses op de Erwt.
Het zijn kleine ongemakjes en dit is zeker niet bedoeld als geklaag: ik verbaas me er gewoon telkens weer over dat zoiets kleins me plots zo hindert. Alsof ik een extra cocon van gevoeligheid rondom me heb geweven die me waarschuwt voor het minste geringste dat misschien zou kunnen fout zijn. Eigenlijk wel gek.
Intussen wordt er met periodes druk rondgezwommen in mijn buik. Misschien beeld ik het me in, maar soms denk ik dat er ook al reactie komt wanneer ik op mijn buik druk aan één kant. Ons kleine pluiskonijntje begint het nestje af te tasten. Binnen anderhalve week is er opnieuw een echo, ben benieuwd naar de vooruitgang die we dan zullen zien!
Dat Prinses op de Erwt gevoel ken ik, alleen mag ik daar maandelijks gemiddeld anderhalve week van genieten ;0)