Een tijdje geleden kreeg ik een fijne vraag van Tante Tweet, of ik zin had om mee te doen aan Quiz for Life. De bedoeling was een team samen te stellen van twitterende vrouwen. Zo heel af en toe vind ik een quiz wel leuk, dus ik zegde meteen toe!

Zo kwam het dat we gisteren om 18u stonden aan te schuiven aan de deuren van Flanders Expo Hal 2. We, dat waren @miss_punt, @fievertelt, @ninfje, @saravdv en ik.
De Twizsters for Life waren er klaar voor!
We kregen tafeltje 151 toegewezen, redelijk goed geplaatst op goede afstand van het scherm en vrij dicht bij het podium. Spijtig genoeg ook in rechte lijn met de basboxen. Op elk tafeltje lag de quiz-uitrusting te blinken: een Studio Brussel balpen voor elke deelnemer, een mini foldertje met de uitleg waar de fondsen die ingezameld worden met Music for Life 2010 naartoe zullen gaan, een Studio Brussel blocnote, een notitieboekje voor de bestelling van drank en eten, een boekje met 600 mogelijke antwoorden en een stembakje. Het systeem ging als volgt: in 8 categorieën werden telkens 10 vragen gesteld. Het antwoord op de vraag stond ergens in het boekje. Nummertje neerschrijven en op het einde van de categorie kwam er een invoermoment om alle antwoorden via het stembakje door te sturen naar het centrale systeem. Op die manier was er de mogelijkheid om regelmatig al een tussenstand te vermelden en vrij snel na het einde van de quiz de winnaars bekend te maken.

We deden het al bij al niet slecht: enkel op de categorie “sport” waren we “gebuisd” met 4/10. Zoals goed twittervolk haalden we 10/10 op de geeky-techie vragen. Ons eindresultaat was 58/80, wat ons met een hele resem ex-aequo’s officieel op plaats 158 zet. Als je echter enkel op punten telt stonden we op plaats 16!

Een puik resultaat vonden we zelf. We werden zelfs nog extra beloond: er werden tijdens de pauze kraslotjes uitgedeeld van Win for Life, en er waren 2 winnende biljetjes aan onze tafel, goed voor 15€ in totaal. Daarmee kochten we 2 Music for Life sjaals aan de StuBru stand en 5 plooibare potloden aan de Rode Kruisstand zodat elke deelneemster van ons ploegje een aandenken mee naar huis kon nemen.

Het einde van de kwis was mij een beetje te veel: de geluidsinstallatie was heel goed ingesteld op de stemmen, zodat de vragen helder doorkwamen. De afstelling van de muziek was echter een ramp. Ja ik weet het, zo’n hal van de Expo is geen cadeau om een evenement te mixen, maar de installatie was niet van de minste en balans tussen de instrumenten is nu toch eigenlijk wel een minimum vind ik. Op het einde begon het opgetrommelde groepje een medley van StuBru-hits te spelen, en zoals tegenwoordig constant stond het veel te luid, zeker voor deze setting, het was een quiz beste mensen, geen festival. De mensen wilden nog een babbeltje doen met elkaar, andere twitteraars waren ook aanwezig en wilden we dus wel eens “in het echt” ontmoeten maar dat was met het kabaal gewoon onmogelijk. Ik was dus opgelucht toen we richting uitgang schoven, mijn oren suizden toen we onze auto’s gingen opzoeken.